Mannen van het goede leven. Begint het bij jullie ook zo te kriebelen? Ik kan niet wachten om met een koud pilsje (lees sneeuwwitje) en een zak chips voor een groot plasmascherm te gaan zitten. Geen minuut wil ik missen van het grootste Europese sportevenement.
Jitse heeft het over de Franse talenten, Samir Nasri, Karim Benzema en Hatem Ben Arfa, die straks moeten vlammen. De naam van Bafetimbi Gomis kunnen we daar gerust bij zitten. Wat een geweldige aanvaller zeg. Tegen Equador voorkwam hij als invaller met twee wonderschone treffers een blamage. Uitkijken geblazen als hij straks speelt tegen Oranje.
Nederlandse EK-gangers dromen al hardop van een ''88-jaar'. Zo ver wil ik niet gaan. Want ik denk dat de felbegeerde cup dit jaar naar Zuid-Europa gaat. Spanje en Portugal zijn voor mij de grote outsiders. Die twee landen hebben individueel heel veel klasse. Maar of zij ondanks een overvloed aan creatieve toppers in staat zijn de Italianen te overtreffen, waag ik te betwijfelen.
Buffels in de achterste linie
Wij hebben de beste doelman ter wereld onder de lat. Bij de Italianen staat de op één beste keeper ter wereld in het doel. Gianluigi Buffon is een wereldkeeper. De goalie van Juventus is bijna net zo allround als Van der Sar en staat terecht niet ter discussie in het Italiaanse kamp. Amelia is straks een waardige opvolger als Buffon de handschoenen opbergt, net zoals Stekel dat is wanneer Edje stopt.
Je kunt het keepersensemble van Italië vergelijken met dat van Oranje. Een ervaren rot in de het doel (Van der Sar - Buffon), een talentvolle keeper als reserve (Stekelenburg - Amelia) en een wat oudere derde sluitpost (Timmer - de Sanctis). De indeling qua leeftijd is identiek.Jitse heeft het over de Franse talenten, Samir Nasri, Karim Benzema en Hatem Ben Arfa, die straks moeten vlammen. De naam van Bafetimbi Gomis kunnen we daar gerust bij zitten. Wat een geweldige aanvaller zeg. Tegen Equador voorkwam hij als invaller met twee wonderschone treffers een blamage. Uitkijken geblazen als hij straks speelt tegen Oranje.
Nederlandse EK-gangers dromen al hardop van een ''88-jaar'. Zo ver wil ik niet gaan. Want ik denk dat de felbegeerde cup dit jaar naar Zuid-Europa gaat. Spanje en Portugal zijn voor mij de grote outsiders. Die twee landen hebben individueel heel veel klasse. Maar of zij ondanks een overvloed aan creatieve toppers in staat zijn de Italianen te overtreffen, waag ik te betwijfelen.
Buffels in de achterste linie
Wij hebben de beste doelman ter wereld onder de lat. Bij de Italianen staat de op één beste keeper ter wereld in het doel. Gianluigi Buffon is een wereldkeeper. De goalie van Juventus is bijna net zo allround als Van der Sar en staat terecht niet ter discussie in het Italiaanse kamp. Amelia is straks een waardige opvolger als Buffon de handschoenen opbergt, net zoals Stekel dat is wanneer Edje stopt.
Italië, uitkomend in de poule van Oranje, is voor mij dé titelfavoriet bij uitstek. Het team is ervaren, oerdegelijk en gebrand op de titel omdat de spelers stuk voor stuk een rampjaar achter de rug hebben. De belangrijkste reden dat ik die pizzabakkers straks Griekenland zie onttronen ligt in de defensie. Ik, als toekomstig journalist uhum, begin al te bibberen als ik de namen in de laatste linie van Italië lees. Materazzi, Nesta, Cannavaro, Zambrotta en Grosso.
In Napels zit een leeftijdsgenoot van mij, ook voetballiefhebber, die straks hoopt te gaan schrijven voor Gazzetta Dello Sport, en hij lacht zich suf als hij leest wie 'zijn' Luca Toni en Alessandro del Piero straks moeten gaan afstoppen. De Italiaanse journalistiek-student staat bij het lezen van de namen Ooijer, Melchiot, De Cler en Mathijsen het liefst zelf in de spits.
Het moge duidelijk zijn, de defensie van Italië legt straks de basis voor hernieuwd succes na de wereldtitel in 2006. De meesten zijn bekend, maar ik zal er één relatief onbekende uitpikken: Andrea Barzagli. De meesten kennen hem van FootballManager, die rots in de branding met die 20'ers voor tackelen en mandekking. De 'marks' van de centrumverdediger zijn in het beste spel ter wereld terecht.
Barzagli (27) heeft zich op Sicilië bij Palermo in de kijker gespeeld bij de Europese topclubs. Ondanks zijn uitmuntende verdedigende kwaliteiten staat hij er in Zwitserland en Oostenrijk waarschijnlijk naast. Bondscoach Roberto Donadoni kiest voor het duo Cannavaro-Nesta en anders Cannavaro-Materazzi. Misschien dat MvB een verdediger mag lenen.
Middenveld en aanval in balans
Ook op het middenveld is het verschil met het Nederlands elftal enorm. Creatieve middenvelders hebben wij in overvloed, maar de verdedigende, die koste wat kost met smerig broekje terug willen keren in de kleedkamer, zijn schaars. En van die stofzuigers heeft Donadoni, oud-teamgenoot van Marco van Basten, er meer dan zat. Wat te denken van Gattuso en De Rossi. Ik had het net over de verdediging, maar Van der Vaart en Sneijder moeten eerst maar eens langs deze brekers zien te komen.
Pirlo, Camoranesi en Aquilani van Roma kunnen en moeten vanuit het middenveld voor de aanvallende impulsen zorgen. Dat wil zeggen, wereldspits Luca Toni bedienen. De aanvaller van Bayern München heeft met 24 doelpunten in de Bundesliga weer een sterk seizoen achter de rug. Ron Vlaar herinnert zich de Italiaanse goalgetter misschien het best. In de met 3-1 gewonnen oefeninterland in 2006 tegen Nederland trof Toni, met de falende Feyenoorder als directe tegenstander, tweemaal doel.
Het kan ook maar zo zijn dat Alessandro del Piero, die lang geen zekerheid was voor Donadoni, in de basis zal staan. Een soort van hangende spits naast en/of achter Toni. En dan zijn er nog de aanvallers van Udinese, Quaqliarella en Di Natale. Twee sierlijke spitsen met een verfijnde trap en een actie in huis. Enfant terrible Antonio Cassano zal wel weer de nodige herrie schoppen en Marco Borriello ziet zijn topseizoen bij Genua (als huurling van AC Milan) beloond met een selectie. Ohne 'Pipo'
Niet alleen Nederland laat opvallende namen thuis. Ook Donadoni nam meedogenloos afscheid van een routinier. Pipo Inzaghi zit niet bij de Squadra Azurra. Hetzelfde geldt voor Gilardino en Iaquinta, die een uiterst matig seizoen kenden. Riccardo Monotolivo (Fiorentina) was de laatste afvaller van bondscoach Donadoni.
Acht nieuwe namen bij regerend wereldkampioen
Italië werd één keer Europees kampioen, in 1968. Zo bijzonder was dat echter niet. Aan het derde Europese eindtoernooi van de UEFA deden slechts vier landen mee. Acht jaar terug geraakten de Zuid-Europeanen tot in de finale. Net toen ze dachten Europees kampioen te zijn, gooide David Trézéguet roet in het eten. De Fransman schoot in de slotminuut de gelijkmaker tegen de touwen waardoor Frankrijk uiteindelijk ook nog met de zege aan de haal ging. Schrale troost, Trézéguet is er dit jaar niet bij.
Naast die ene 'goedkope' Europese titel staan er in de prijzenkast van de Federazione Italiana Giuoco Calcio nog vier wereldbekers. Vijftien spelers van de huidige selectie werden twee jaar terug Wereldkampioen in Duitsland. De volgende spelers waren er onder Lippi niet bij op het afgelopen WK: Doelman De Sanctis, verdedigers Chiellini en Panucci, middenvelder Aquilani en de aanvallers Borriello, Cassano, Quagliarella en Di Natale.
Zaccardo, Totti, Gilardino, Peruzzi, Iaquinta, Oddo, Inzaghi en Barone zijn de wereldkampioenen die er dit jaar om verschillende redenen niet bij zijn. Lippi is dus vervangen door Donadoni. De huidige bondscoach verlengde onlangs zijn contract tot en met het WK in 2010. Afgesproken is wel dat de Italiaanse Bond gaat evalueren bij een slecht EK.
Frankrijk is bekend bij de Italianen
Van de drie groepsgenoten is Frankrijk het bekendst bij de Italianen. In de aanloop naar dit EK troffen de twee grootmachten elkaar al in de kwalificatiereeks. In Frankrijk verloor de ploeg van Donadoni, die bij AC Milan nog samenspeelde met de Oranje-coach Marco van Basten, met 3-1 en in Milaan kwam Italië niet verder dan een doelpuntloos gelijkspel. Op het EK in 2000 won Frankrijk dus na verlenging. Maar zes jaar later op het WK in Duitsland kwam voor Italië de ultieme revanche. De finale, met de beruchte rode kaart van Zidane na een kopstoot op Materazzi, werd door Italië gewonnen na strafschoppen.
De laatste ontmoeting met Nederland dateert van 2006. In de aanloop naar het Wereldkampioenschap won Italië een vriendschappelijke interland met 1-3 van Oranje. Voor de laatste confrontatie met de Roemenen moeten we iets verder terug. In november 2003 won de Squadra in Ancona met 1-0 van Roemenië.
Dat was denk ik zo'n beetje de info die je nodig had over mijn titelfavoriet. Er staat weer een topteam met een uitmuntende verdediging en ook de statistieken zijn niet nadelig voor de Italianen. Wel kan het hernieuwde wedstrijdschema een nadeel zijn voor de mannen van Donadoni. Ploegen uit dezelfde poule treffen elkaar mogelijk in de halve finale al weer. Het is niet meer zo dat je elkaar pas in de finale weer tegenkomt. Het nieuwe systeem is voor Italië wat minder, omdat er wellicht tot twee keer toe afgerekend dient te worden met 'angstgegner' Frankrijk. Toch acht ik dit team in staat om elke ploeg (mogelijk zelfs twee keer) over de knie te leggen.
Nou Wilco, brand maar los jongen. Welke opvallende feiten heb jij gevonden over Roemenië, de underdog in onze Poule des Doods?