Three of a kind: 22. Fab-ulous-regas

'Klasguunotuuuuh'! Dit rondje is leuk, heel leuk zelfs. Portretten schrijven wordt straks één van de onderdelen op de redactie waar wij terechtkomen. Toch heeft het me meer moeite gekost om tot een naam te komen dan ik had gehoopt. Wilco's keuze is me bekend en Jitse heeft het stuk over zijn favoriete speler al gepubliceerd. Wat me opvalt is dat jullie namen ook precies bij jullie passen.

Vorig jaar verzamelden we ons in Gorssel voor een barbeque bij Jitse thuis. In de grote tuin konden we, afgeleid door de schoonheid van Jitse's zusje, even een balletje trappen. Na een half uurtje goochelen met dat leer probeerde ik in mezelf een voetbalprofiel van jullie te schetsen. Dit is denk ik het resultaat:

- Jitse is een vleugelspits met uitstekende traptechniek. Hij heeft een afgemeten voorzet en ook de schoten van afstand zijn meer dan in orde. Bovendien is hij redelijk snel.
- Wilco moet een spijkerharde verdediger zijn die zijn tegenstander het liefst met gras en al opeet. Hij fungeert bij de Tubanters vooral als rechtsback of centrale verdediger.
En dan begrijp je ongeveer waar ik naartoe wil. Jitse is voetballend gezien zo ongeveer een kloon van David Silva en mijn profielschets van Wilco sluit uitstekend aan op zijn keuze in Toak 23. Dan kan ik niet achterblijven natuurlijk.

Als niet al te snelle middenvelder met een goed spelinzicht en een redelijke trap ben ik op zoek gegaan naar gelijkenissen met in het oog springende EK-gangers. Ik ben idolaat van Fernando Torres en Zlatan Ibrahimovic, maar die passen dus niet bij mijn positie. Als middenvelder heb ik de Portugezen Deco en Miguel Veloso overwogen. Andrea Pirlo en Sneijder waren ook een optie, maar de keuze is uiteindelijk gevallen voor de Spanjaard Cesc Fabregas.

In de enige versie van Hard Gras die ik op de boekenplank heb liggen, vertelt Robin van Persie uitgebreid over zijn verblijf bij Arsenal in Londen. Daarbij kan hij het ook niet laten om even wat ploeggenoten onder de loep te nemen. De Rotterdammers vertelt over Thierry Henry, Aleksandr Hleb en.. Cesc Fabregas.

Ik citeer: 'Cesc is langzaam, hè. Hij is een van de langzaamsten hier. En toch is hij de snelste van ons allemaal. Hij denkt altijd twee seconden vooruit. Soms denk ik, waarom pakt de tegenstander de bal nou niet van hem af? Komt ie weer, piep, met een hele kleine schijnbeweging... Op de training loop ik drie, vier meter achter hem. Haal ik hem in, denk ik ‘Nou pak ik je.’ En dan geeft ‘ie met zijn teen, piep, even een klein passje voor een een-tweetje. Pakt hij weer anderhalve meter. Ik haal hem in in, wil hem pakken, draait ie, piep, net weer weg met een lichaamsschijn. Zo irritant!’

Hier moet ik even pas op de plaats maken, want mijn dynamiek is lang niet van het kaliber Fabregas. Als je dynamiek van een slak hebt is het een schande om je zelf in één lijn te noemen met een grootheid in wording. De woorden van de Rotterdammer over zijn Spaanse ploegmaat zijn echter overduidelijk. Fabregas is gewoon een heerlijke spelverdeler. Balletje ophalen bij de verdediging en vervolgens altijd vooruit denken. Niet terugkaatsen. Nee, indraaien en de weg vooruit zoeken. De spitsen proberen in stelling te brengen. In Nederland kun je Karim El Ahmadi met hem vergelijken. Strategen die voor een snelle balcirculatie zorgen, dat zijn het. Dit soort spelers bepalen of een team aantrekkelijk voetbalt of niet.

Genoeg over de kwaliteiten van kleine midmid. Over naar zijn verleden. Francesc Fabregas Soler zag het levenslicht op 4 mei 1987 in Arenys de Mar, een kleine gemeente in de provincie Barcelona, in Catalonië dus. Cesc, zoals hij al snel wordt genoemd, doorloopt de jeugdopleiding van FC Barcelona. Al snel is duidelijk dat de middenvelder, die in de jeugdteams samenspeelt met Gerard Piqué en Lionel Messi, een gigantisch potentieel heeft. Dat kregen ook de spionnen van Arsenal door. Als Cesc's eerste jeugdpuistjes verschijnen, tellen de Gunners ongeveer vier miljoen euro (opleidingsvergoeding) neer voor de dan 16-jarige Fabregas. In 2003 arriveert het wonderkind, nadat hij op het WK onder 17 wordt uitgeroepen tot beste speler, op Highbury. Hij mag zich gaan meten met vedettes als Dennis Bergkamp en Thierry Henry.

Zo gezegd, zo gedaan. Het Spaanse talent past zich moeiteloos aan. In zijn eerste jaar in Londen stapelen de records zich op. Fabregas debuteert met een leeftijd van zestien jaar en 177 dagen in de hoofdmacht van Arsenal. Een maand later gaat hij de boeken in als jongste doelpuntenmaker in Engeland. In het seizoen 2005/2006 is de begaafde spelverdeler al niet meer weg te denken uit Arsène Wenger's basiself. Naast Patrick Vieira ontwikkelt Fabregas zich stormachtig. In dat seizoen vestigt hij wederom records. Met zijn zeventien jaar wordt hij Arsenal's jongste doelpuntenmaker in de Premier League en Europa. In maart 2006 debuteert hij als 18-jarige voor zijn vaderland tegen Ivoorkust.

Inmiddels heeft hij als 21-jarige (!) alweer 139 competitieduels achter de rug voor Arsenal. Fabregas, die veertien keer scoorde in de Premier League, is na het vertrek van Henry dé blikvanger in het team van Wenger. Ondanks zijn leeftijd stikt hij nu al van de routine. Hoogtepunten was zijn doelpunt tegen AC Milan in de Champions League. Met zijn rake afstandsschot in San Siro was hij het afgelopen seizoen verantwoordelijk voor de uitschakeling van de titelhouder in de Champions League.

Zijn seizoen was goed, maar dat van Arsenal eindigde in mineur. Fabregas speelt dat straks van zich af. Hij wordt hét talent van het toernooi, al betwijfel ik of hij daar genoegen mee neemt. Hij is die status bij lange na al voorbij. Die prijs van beste speler is voor hem meer een prooi denk ik. En jongens, als ik heel eerlijk ben, ik zie Cesc 'em zo pakken. De toekomstig wereldspeler van het jaar gaat vlammen in Oostenrijk en Zwitserland.

Wilco, jouw beurt. Welke houthakker valt bij jou in de prijzen?