De komende tien weken, of eigenlijk negen, zal ik dinsdags een voormalige vedette in the spotlights zetten. Met beelden en tekst zal ik laten zien waarom de speler zo gemist wordt. De spelers zijn óf niet meer actief, ver weg actief óf op een heel laag niveau actief. Het spits wordt afgebeten met de geniepige Claudio Lopez. In tegenstelling tot three of a kind probeer ik deze rubriek steeds kort te houden. De beelden komen van Youtube.
De eerste speler die ik een rentree in de Europese media gun, is de Argentijn Javier Claudio Lopez. De inmiddels 33-jarige aanvaller komt uit voor Kansas City in de Amerikaanse competitie. Lopez, bijgenaamd De Luis, is vooral bekend van zijn periode bij Valencia. Samen met steunpilaren Gaizka Mendieta, Javier Farinos en Gerard bezorgde hij de club uit sinaasappelstad de beste periode in de laatste jaren.
Na zijn periode in Spanje verkaste Lopez voor 35 miljoen euro naar Lazio Roma. In de Italiaanse hoofdstad slaagde hij er door verschillende blessures niet in het astronomische transferbedrag te laten doen vergeten. De sluwe spits trok daarna richting Mexico, waar hij uitkwam voor Club América. In 2007 keert hij terug naar Racing Club de Avellaneda. Die Argentijnse club had hem als 18-jarig talent overgenomen van Estudiantes de la Plata, waar hij als 16-jarige had gedebuteerd.
De kleine aanvaller doet me denken aan Ciske de Rat. Dat sluwe, geniepige haast gemene van het jonge boefje uit Amsterdam zie ik terug in het spel van Lopez. Naast zijn optreden in de verloren CL-finale tegen Bayern München in 2000 en zijn doelpunt tegen Oranje op het WK in 1998 herinner ik hem van twee legendarische treffers. Twee beauty's, vooral ook omdat hij PSV er thuis en uit de das mee omdeed.
1. PSV - Valencia 0-1 (eindstand 1-1) in het seizoen 1999/2000: Een lange bal van Amedeo Carboni wordt door Lopez, zonder dat hij er eigenlijk zicht op heeft, in één keer tegen de touwen gevolleerd.
De kleine aanvaller doet me denken aan Ciske de Rat. Dat sluwe, geniepige haast gemene van het jonge boefje uit Amsterdam zie ik terug in het spel van Lopez. Naast zijn optreden in de verloren CL-finale tegen Bayern München in 2000 en zijn doelpunt tegen Oranje op het WK in 1998 herinner ik hem van twee legendarische treffers. Twee beauty's, vooral ook omdat hij PSV er thuis en uit de das mee omdeed.
1. PSV - Valencia 0-1 (eindstand 1-1) in het seizoen 1999/2000: Een lange bal van Amedeo Carboni wordt door Lopez, zonder dat hij er eigenlijk zicht op heeft, in één keer tegen de touwen gevolleerd.
2. Valencia - PSV 1-0 (tevens eindstand) in het seizoen 1999/2000: Een indirecte vrije trap (kan ik me herinneren uit de commentaren) wordt door Lopez eerst tegen de scheidsrechter aangetikt, om de bal vervolgens onhoudbaar langs de verbouwereerde Ronald Waterreus te knallen.