In het voetbal zijn er van die onderlinge duels tussen spelers waar je je keer op keer op verheugd. Zo keek ik altijd uit naar de duels tussen Ronaldinho en Sergio Ramos, was ik altijd benieuwd of Walter Samuel van Inter Milan een keer niet gedold zou worden door voormalig Juventus-speler Zlatan Ibrahimovic en in Nederland is de ontmoeting Klaas-Jan Huntelaar vs Douglas (FC Twente) een interessante geworden.
Aan het eind van de jaren negentig was er ook altijd een duel waardoor ik op nog geen meter van de televisie ging zitten. Manchester United en Bayern München waren de absolute Europese grootmachten en als die twee elkaar troffen kon ik niet wachten op de duels tussen onze eigen Jaap Stam en Bayern-spits Carsten Jancker. Allebei een postuur van een uitsmijter, een kale kop waar een Sensation Black-ganger jaloers op is en beiden met de kracht van een worstelaar uit de World Wrestling Federation.
De sierlijke spitsen die nu het voetbal op de kaart zetten kunnen er niet mee zitten als ze negen op de tien kopduels verliezen van een verdediger. Bij Carsten Jancker was dat wel anders. De forse Duitser ging elk kopduel aan alsof zijn leven er van afhing. Bij de spits, die toch vooral als luchtmacht werd ingezet, was het ook opvallend om te zien hoe hij de bal aan de grond bij zich hield. Verdedigers die een duel probeerden te winnen op de middenlijn, kregen een beuk en belandden op de achterlijn.
Jancker was een echt aanspeelpunt. Inspelen en aansluiten, en dat werd voor Bayern, met goed schietende spelers als Scholl, Effenberg en Basler in de gelederen, een absoluut wapen in de jaren negentig. Als je nu een spits wil aanspelen om bij te sluiten en het doel onder vuur te nemen, worden je de benen al snel onder het lijf vandaan gemaaid door een Materazzi, Vidic of Alex.
Aan het eind van de jaren negentig was er ook altijd een duel waardoor ik op nog geen meter van de televisie ging zitten. Manchester United en Bayern München waren de absolute Europese grootmachten en als die twee elkaar troffen kon ik niet wachten op de duels tussen onze eigen Jaap Stam en Bayern-spits Carsten Jancker. Allebei een postuur van een uitsmijter, een kale kop waar een Sensation Black-ganger jaloers op is en beiden met de kracht van een worstelaar uit de World Wrestling Federation.De sierlijke spitsen die nu het voetbal op de kaart zetten kunnen er niet mee zitten als ze negen op de tien kopduels verliezen van een verdediger. Bij Carsten Jancker was dat wel anders. De forse Duitser ging elk kopduel aan alsof zijn leven er van afhing. Bij de spits, die toch vooral als luchtmacht werd ingezet, was het ook opvallend om te zien hoe hij de bal aan de grond bij zich hield. Verdedigers die een duel probeerden te winnen op de middenlijn, kregen een beuk en belandden op de achterlijn.
Jancker was een echt aanspeelpunt. Inspelen en aansluiten, en dat werd voor Bayern, met goed schietende spelers als Scholl, Effenberg en Basler in de gelederen, een absoluut wapen in de jaren negentig. Als je nu een spits wil aanspelen om bij te sluiten en het doel onder vuur te nemen, worden je de benen al snel onder het lijf vandaan gemaaid door een Materazzi, Vidic of Alex.
In Duitsland was Jancker actief voor jeugdliefde FC Köln (1993-1995), Bayern München (1996-2002) en 1. Kaiserslautern (2004-2006). Daarnaast speelde hij een seizoen bij Rapid Wien in Oostenrijk en twee seizoenen bij Udinese in de Serie A. In 2006 verliet hij K'lautern om te gaan spelen in China bij Shanghai Shenshua. Het Chinese avontuur liep op niets uit en Jancker trok opnieuw richting Oostenrijk. Daar komt de inmiddels 33-jarige aanvaller nu uit voor SV Mattersburg. Jancker speelde 33 interlands voor Duitsland en kwam daarin tien keer tot scoren.
