Vergeten voetballer: 8. Oranje-beul Jason McAteer

'Voetbal is emotie' en dat werd me op 1 september 2001 voor het eerst echt duidelijk. In Dublin moest Nederland winnen om een play-off-ticket voor het WK naar Korea en Japan te bemachtigen. Maar de beste Oranje-lichting die ik heb meegemaakt liet zich op Landsdowne Road aftroeven door het 'nietige' Ierland.

Ik had er in eerste instantie een goed gevoel bij. Oranje kan pieken als het moet, dacht ik, en al helemaal tegen iets mindere landen. Bovendien deed mijn tweede vader Patrick Kluivert mee. Vijf jaar eerder had hij in één van de beste wedstrijden uit zijn carrière Oranje hoogstpersoonlijk naar het EK in Engeland geschoten. In de play-offs naar dat EK scoorde Oranje's topscorer aller tijden twee keer in de met 2-0 gewonnen play-off tegen .. Ierland.

Mijn voorgevoel en alle veelbelovende statistieken in de aanloop naar de 'wedstrijd van de waarheid' bleken geen pepernoot waard. Oranje, met Louis van Gaal aan het roer, kreeg tien Ieren (Gary Kelly moest vroeg in de tweede helft met rood van het veld) niet op de knieën. Bijna zeventig minuten beet ik op mijn nagels en bibberde ik van de angst.

Jason McAteer maakte in minuut '68 een eind aan mijn 'zenuwgedrag'. Ik hoor de echo van Evert ten Apel's geschreeuw op de radio (ik was onderweg naar een bruiloft in Amsterdam) nu nog naklinken: 'Jaaason McAteeeeer'! De Ierse doelpuntenmaker kreeg zijn treffer in de schoot geworpen door Mark van Bommel. De middenvelder liet zich eerst gemakkelijk omspelen door Roy Keane aan de zijkant en legde zijn 'mannetje' McAteer bij het doelpunt ook geen strobreed in de weg door 'gewoon' niet te dekken.

Weg WK! In 1998 was het Nederlands elftal er al heel dichtbij. De verwachting was dat Oranje in Azië opnieuw een gooi zou doen naar de felbegeerde titel. McAteer, toen uitkomend voor Sunderland en inmiddels actief voor Tranmere Rovers, schoot de droom van vijftien miljoen Nederlanders aan flarden en bezorgde mij indirect een loodzware zomer in 2002.

Gedurende het WK werd het gevoel alleen maar erger. Turkije en Korea geraakten tot in de halve finale en vanaf dat moment werd het voor mij (en ik weet zeker voor miljoenen andere Nederlanders ook) zo'n 'wat-als-WK'. 'Wat als McAteer niet zou scoren in Dublin?' Die verdoemde McAteer.




Twintig maanden later bezorgden Filippo Inzaghi en Jon Dahl Tomasson mij de tweede voetbalkater door Ajax in de slotminuut uit de Champions League te kegelen.

'Hartje zomer'

Joe is niet snel bang, maar zaterdagavond kneep hij 'em wel even. Een potje voetballen op het kunstgrasveld van de Enschedese Boys werd hevig verstoord door de donders en bliksems.

Omdat er ook kleine jongens (twee neefjes van me) bij waren, haastten we ons al bij de eerste bliksemstralen naar de tribune. En daar zaten we dan. Sigaret in de bek en aanhoren en zien waar 'moeder natuur' toe in staat is. En dat was nogal wat. De donders deden ons naar elkaar toe kruipen en na de bliksemstralen staarde een ieder zijn 'buurjongen' met grote ogen en open mond aan.

Dat we moesten onderduiken had ik vooraf niet gedacht, laat staan dat ik tijdens het onderduiken een lesje natuur/scheikunde zou krijgen. Mijn peetneef Benjamin, die geloof ik sinds zijn vierde al bouwvakker is, leerde ons wat te doen bij dit soort noodweer. 'Klein maken', 'de getroffene trappen' en 'aan een electriciteitsmast hangen' is me van hem bijgebleven.
Omdat mijn hersenmassa door de zware stoten niet optimaal functioneerde heb ik de preventiemaatregelen thuis nog even opgezocht op het internet. Lang leve mijn vriend google! Dankzij hem zal ik nooit meer zwemmen tijdens het onweer, gaat de paraplu weg bij het horen van een donder en sluit ik de auto heel goed af als ik me op het moment van de onheilspellende storm op de weg bevind.

Oh ja, dan was er nog de discussie die we hadden onder de tribune, die door de stevige windstoten nauwelijks als afdak kon fungeren. Terwijl de druppels ons alsnog pestten, discussieerden mijn peetneef en ik over de afstand tot de flitsen.

De berekening ervan was ons niet helemaal duidelijk. Moesten we het aantal seconden tussen bliksem en donder nou delen door vijf of vermenigvuldigen met vijf? Antwoord: Geen van beiden. Volgens mijn andere kameraad Wikipedia moet je het aantal seconden delen door drie en dan heb je de afstand in kilometers. Nauwkeuriger: Iedere seconde staat voor een afstand 343m.
In het hartje van de zomer op mijn weblog vertellen over onweer en bliksem, dat had ik dus nooit verwacht. Maar we hebben nog twee maanden. Dus hopelijk gaat mijn tweede 'klimaatblog' over een hittegolf waarbij ik woorden als 'hangmat', 'cocktail', 'korte rokjes', 'cabrio' en 'Freibad' kan gebruiken. Mijn trouwe lezers die op vakantie zijn in Chersonisoss, Lloret of Hawaii (want ook daar heb ik ze zitten) moeten dit bericht als niet gelezen beschouwen.

Look-a-like: Thorpedo en Ibracadabra

De achternaam, afkomst en beroep doen anders vermoeden maar Ian Thorpe en Zlatan Ibrahimovic kunnen niet anders dan broers van elkaar zijn. Ik had deze look-a-like al lang terug in gedachten, maar werd er deze week zelfs door kameraden op geattendeerd.

De bijnamen Thorpedo en Ibracadabra vertellen het verhaal van de twee topsporters eigenlijk al. De één vliegt als een vuurpijl door de grote Europese baden en de ander kan toveren met een voetbal en is daarom een nachtmerrie voor elke mondiale topverdediger.

Twee knappe mannen die met groot machtsvertoon hun sport aanzien geven. Maar ik geef je opeen briefje, als ze in het Freibad in Gronau op de rug gaan zwemmen, gaat het 'haaienalarm' af. Zoek de verschillen en dan kun je de neus wel overslaan, want daar vind je er geen.

De Australische zwemmer Ian Thorpe

De Zweedse voetballer Zlatan Ibrahimovic

Justin Bieber (5)

Alsof naar school gaan, muziekles, zingen voor de webcam en het versieren van Esmée Denters niet genoeg tijd in beslag neemt, houdt onze Canadese artiest in wording ook nog tijd over om te sporten. En hoe!

In Canada (waar volgens mij een keer vijf leren voetballen te vinden zijn) toont hij in de achtertuin zijn voetbalkunsten en bewijst hij dat een toekomst in de NBA ook niet onwaarschijnlijk is. Check it out!

Vergeten voetballer: 7. Stormram Carsten Jancker

In het voetbal zijn er van die onderlinge duels tussen spelers waar je je keer op keer op verheugd. Zo keek ik altijd uit naar de duels tussen Ronaldinho en Sergio Ramos, was ik altijd benieuwd of Walter Samuel van Inter Milan een keer niet gedold zou worden door voormalig Juventus-speler Zlatan Ibrahimovic en in Nederland is de ontmoeting Klaas-Jan Huntelaar vs Douglas (FC Twente) een interessante geworden.

Aan het eind van de jaren negentig was er ook altijd een duel waardoor ik op nog geen meter van de televisie ging zitten. Manchester United en Bayern München waren de absolute Europese grootmachten en als die twee elkaar troffen kon ik niet wachten op de duels tussen onze eigen Jaap Stam en Bayern-spits Carsten Jancker. Allebei een postuur van een uitsmijter, een kale kop waar een Sensation Black-ganger jaloers op is en beiden met de kracht van een worstelaar uit de World Wrestling Federation.

De sierlijke spitsen die nu het voetbal op de kaart zetten kunnen er niet mee zitten als ze negen op de tien kopduels verliezen van een verdediger. Bij Carsten Jancker was dat wel anders. De forse Duitser ging elk kopduel aan alsof zijn leven er van afhing. Bij de spits, die toch vooral als luchtmacht werd ingezet, was het ook opvallend om te zien hoe hij de bal aan de grond bij zich hield. Verdedigers die een duel probeerden te winnen op de middenlijn, kregen een beuk en belandden op de achterlijn.

Jancker was een echt aanspeelpunt. Inspelen en aansluiten, en dat werd voor Bayern, met goed schietende spelers als Scholl, Effenberg en Basler in de gelederen, een absoluut wapen in de jaren negentig. Als je nu een spits wil aanspelen om bij te sluiten en het doel onder vuur te nemen, worden je de benen al snel onder het lijf vandaan gemaaid door een Materazzi, Vidic of Alex.

In Duitsland was Jancker actief voor jeugdliefde FC Köln (1993-1995), Bayern München (1996-2002) en 1. Kaiserslautern (2004-2006). Daarnaast speelde hij een seizoen bij Rapid Wien in Oostenrijk en twee seizoenen bij Udinese in de Serie A. In 2006 verliet hij K'lautern om te gaan spelen in China bij Shanghai Shenshua. Het Chinese avontuur liep op niets uit en Jancker trok opnieuw richting Oostenrijk. Daar komt de inmiddels 33-jarige aanvaller nu uit voor SV Mattersburg. Jancker speelde 33 interlands voor Duitsland en kwam daarin tien keer tot scoren.

Justin Bieber (4)

Exact een jaar terug was ik in de Amsterdam Arena voor het concert van Justin Timberlake. Als me iets bijgebleven van het optreden van de nieuwe King of Pop is het wel zijn muzikale diversiteit. JT zong de pannen van het dak, schotelde ons fantastische dance-acts voor maar verrassender nog, hij bespeelde tijdens het drie uur durende concert zowat elk instrument.

Van iemand die de muziekwereld gaat of wil betreden verwacht je toch op zijn minst dat hij een beetje muzikaal is. Naast een leuke stem is het kunnen bespelen van één of meer instrumenten een prettige eigenschap voor een artiest in wording. Bij onze Justin (the second) lijkt dat op 13-jarige leeftijd al aardig goed te zitten. Luister en kijk mee!


Gevoel voor ritme


Op de Canadese straten tracht de jonge gitarist wat bij te verdienen

En ook The Drums maken kennis met zijn magische vingers

'Maar we komen er samen toch wel uit, kerel!'

Nu ik het rijk voor mijzelf heb (mijn ouders zijn voor zes weken naar Turkije) kan ik doen en laten wat ik wil. De meesten denken dan aan barbecue's, ordinaire orgies en andere fuiven. Maar Joe is niet echt van dat losbandige leven. Ik ben meer van het chillen. Lekker thuis zitten, met wat drank en wat chips, kameraden erbij en tot in de vroege uren lekker lullen over van alles en nog wat. Dat was ook woensdagavond (of eigenlijk donderdagochtend) het geval, totdat er één op een geniaal idee kwam.

'Heb je monopoly nog Johan?', vroeg mijn buurjongen Gaby. 'Nee', antwoordde ik, terwijl ik niet eens zeker was van mijn antwoord. 'Ah jammer man, die mooie tijden van vroeger', reageerde mijn oud-klasgenoot weer. En toen begon het ook bij mij te kriebelen. Even zoeken was wel het minste wat ik kon doen. Ik naar boven, naar mijn slaapkamer, boven op de kast (waar mijn moeder alle shit dropt zodat niemand het ziet) kijken en ja hoor. Daar lag het beste spel ter wereld. Het karton van de deksel inmiddels veertig keer vastgeplakt en ook het overgrote deel van het briefgeld was al geplastificeerd om nog meer scheuren te voorkomen.

Dus Joe naar beneden, met miljarden aan nepgeld in zijn hand. En nog voordat ik de woonkamer weer binnenkwam zag ik Gaby, David en Matti glimlachen van oor tot oor. De jeugdsentimenten kwamen duidelijk bovendrijven. En daar gingen we, op jacht naar een monopoly.

Gaby, sowieso de beste zakenman onder ons, won én de woensdag én de donderdag. Maar dat was bijzaak, want wat hebben we gelachen. David, die een paar keer 40.000 ving omdat hij met zijn worpen steeds precies op START landde, noemde zich al snel 'chipleader', hetgeen hij overnam van zijn grootste hobby; pokeren. Matti dacht een groot mannetje te zijn door bewust niets te kopen in de 'kleine steden' als Utrecht en Groningen. Dat hij op donkerblauw (Amsterdam) en groen (Rotterdam) mikte, bleek een grote blunder toen al gauw bleek dat Gaby met de grote steden aan de haal ging.

Het spel leverde nog veel meer hilarische taferelen op. David heeft met écht geld een gat in de hand, maar als we een spel spelen met nep geld, knijpt 'ie zijn handen keihard dicht en mag er geen flapje ontsnappen. 'Betalen', klonk het dan nog voordat de tegenstander zijn strijkijzer of hoed had verzet. En Gaby kon net als in zijn 'echte leven' smijten met de ruggen. Slechts één keer kwam onze forse kameraad in de problemen. Precies nadat David hem een kleine schuld aflosde, kwam Gaby op een hotel van degene die zojuist in hem had geïnvesteerd.

'Jaja, en nu hang je', zei David zonder dat hij zijn lach kon inhouden. Gaby's antwoord was typerend: 'Ach, we komen er samen toch wel uit, kerel'. En dat laatste woord legt ons dat plat van het lachen. Of die keer dat David de (ik meen) algemeen fonds-kaart trok met de tekst 'u erft 10.000'. Toen ik vroeg 'van wie?', kwamen een ieder met suggesties. Mijn supergierige buurman was het in ieder geval niet.

Wat iedereen die het spel wel eens heeft gespeeld zal herkennen, is de jacht op het vrij parkeren. Na verloop van tijd puilen de flappen de jackpot uit en elke deelnemer telt het aantal ogen dat hij/zij nodig heeft om beslag te leggen op de tonnen. Ook bij ons was dat steeds het geval. Gevloek en geschreew als er een oog te veel of te weinig gegooid wordt en 'patserpraat' als de worp wel lukt: 'Who's the man' en 'wat denk je jonge, ik ben miljairdair.'
De eerste dag was een marteling voor mij, David en Matti. Gaby kreeg én Rotterdam én Amsterdam (de duurste steden) in bezit en creëerde zo een mijnenveld voor ons. Matti en ik stapten regelmatig op een mijn en konden ons pionnetje al snel opbergen. David hield het wat langer vol, maar toen er vanuit Utrecht en Haarlem ook nog eens op hem werd geschoten, stortte ook hij in.

Eén ding weten we nu zeker: Dorpstraat het dorp en de waterleiding zijn misschien wel de grootste goudmijnen in het spel (alsof er een bepaald systeem in zit). Tientallen keren hebben we aan Gaby onze energierekening moeten overmaken en tig keer telden Gaby, Matti en David 200 euro neer voor een bezoek aan deze dorpeling.

Het mooiste tijdens zo'n spel vind ik de manier waarop we het geld uitgeven. Zo van, 'knaken zat, alsjeblieft jongen.' Toen David na het trekken van een kans-kaart jarig bleek drukten we hem alledrie een duizendje in de hand. 'Nog vele jaren jongen', 'humro jarigo (in het Syrisch)' en 'fijne verjaardag' klinkt het dan heel droog. En aangezien ik drie keer op rij tweede werd in een schoonheidswedstrijd, konden we aan het eind in koor roepen: 'Matti was natuurlijk eerste.'

Je hoort het al wel. Monopoly is, zeker met dit gezelschap, voor herhaling vatbaar. Dus jullie zijn de komende dagen weer van harte welkom heren.

Justin Bieber (3)

Onze artiest in wording lijkt, gelet op zijn muziekkeuze, te gaan voor R&B-carrière. De immitaties van Justin Timberlake, Chris Brown en Usher tonen zijn smaak. Zijn gekozen voorbeelden zijn zo'n beetje de beste dansers in het genre R&B. Maar kan Justin Drew Bieber zelf ook dansen als hij straks in een bomvol Madison Square staat? Let's have a look!

Justin als danser



Op Michael Jackson - Beat It


Op Chris Brown - Yo

Justin Bieber (2)

Met zijn zangkwaliteiten maakten we al kennis. Ook in de volgende clip toont Justin Bieber aan een uitstekend zanger te zijn. Maar de naam van de video zegt het al, het gaat hier veel meer om de jonge Canadees als player. Esmee Denters, het Youtube-meisje dat haar hoofd in de kont van iedere beroemdheid steekt, geniet en smelt van de charmes van haar opvolger. Let vooral op de glimlach als hij haar met een scheef hoofd aankijkt!


Justin Bieber laat Esmee Denters smelten met With You van Chris Brown

EK-poule: Teringtalent en Engelse bofkonten

De talent van het jaar-verkiezing is er niet, komt nog of de trofee is kwijt. Maar wij gaan er in ieder geval niet langer op wachten. Godfather Briké mag zich per zaterdag 5 juli de grootste voetbalkenner in ons midden noemen. Als de je de ploegen in de finale goed voorspelt en ook nog eens de uitslag goed hebt, ben je de terechte winnaar. McManager en Ak Halag be Basso deden het ook zeer verdienstelijk en strijken daarom als runner-ups €40,- op. Iedereen hartstikke bedankt en geniet nog even van het langverwachte toetje.

Engelse bofkonten

Carly Zucker, vriendin van Joe Cole

Danielle Lloyd, ex van Teddy Sheringham


Alex Curran, vrouw van Steven Gerrard



Cheryl Tweedy, vrouw van Ashley Cole

Ster in wording: Justin Bieber

Je hebt het vast wel eens gehad. Dan zoek je op Youtube naar een liedje en dan blijken allerlei levenlozen het populaire nummer voor de webcam nagezongen te hebben. De meesten klik ik niet eens aan. Echter, bij het zoeken naar het prachtige nummer I'll be van Edwin McCain zag ik bij één van de linkopties een klein ventje met een gitaar zitten. 'Lamaar es proberen', dacht ik. Een gouden zet want door die ene klik heb ik een multifunctioneel megatalent ontdekt. Maak de komende dagen kennis met het 13-jarige Canadese ventje Justin Drew Bieber: Zanger, muzikant, danser, player en atleet tegelijk.

1. Justin als zanger


Justin Bieber - Cry me a river


Onder toeziend oog van de meester hemzelf

EK-poule: And the winner is..

Volgens mij hebben ze bij de UEFA een tropenrooster ingesteld in verband met de hittegolf want het wachten is nog altijd op de verkiezing 'Talent van het EK'. Omdat ik ongeduldig ben en mijn gokverslaafden niet langer in spanning wil houden, krijgen jullie de eindstand van onze EK-poule alvast te zien. Mocht er nog een 'rookie' verkozen worden, dan zal ik de standen uiteraard aanpassen.

'Klootzak, ga je ook nog eens wat over mij schrijven of niet?' Niet wetende dat hij aan het van het EK Seppo zal onttronen als EK-poule-winnaar, vraagt Godfather Briké mij om hem ook eens in de spotlights te zetten. En met een perfecte finale (ploegen en uitslag goed) ontkom ik er niet meer aan.
Jullie ingezette flappen overhandig ik straks met groot genoegen aan Zacharias Ince alias Briké. We moeten er niet moeilijk over doen, maar de één gun je het meer dan de ander. In mijn periode bij de Enschedese Boys heb ik Briké, die ik al kende als collega op het altaar in de kerk, heel goed leren kennen. Over onze relatie kan ik uren pennen, maar het is in dit geval verstandig om het kort te houden. Dat ga ik ten minste proberen.
Het feit dat ik hem nog steeds (weliswaar gekscherend) Pa of Vader noem, zegt alles. Briké heeft zich ongeveer twee jaar lang over mij ontfermd bij de Enschedese Boys. Niet dat ik door de drugs of iets was ontspoord, maar qua school (bedrijfskunde bleek voor mij een schijtopleiding) en voetbal (ik had een kutperiode bij SC Enschede achter de rug) zat ik in een enorme dip. En dan leer je iemand kennen die een aantal jaren ouder is, maar jou wel behandelt alsof je zijn enige broertje bent.

Als ik ergens heen moest, stond Briké in twee tellen met zijn bolide voor mijn deur. Als ik mijn hart wilde luchten over de magere resultaten op de universiteit of het overlijden van mijn opa, had mijn tweede vader altijd een luisterend oor. Als ik eens een mindere wedstrijd speelde sloeg hij als één van de weinigen zijn arm om mijn schouder.

Dankzij onze succescoach (samen met David Metin) hadden we materieel gezien niets te klagen. Met een trainingspak, warming up-shirt, voetbalschoenen, tas en kampioensshirt kregen we minstens zoveel kleding als de vedettes uit Camp Nou en Bernabéu. Buiten dat was de omgang altijd vol humor. Briké's netwerk leidde altijd tot knotsgekke taferelen met junkies tot aan de oudste E'se Boys-supporters. Met zijn emphatisch vermogen slaagde hij er in met jong en oud, dik en dun, zwart en blank een vriendschap te creëren.

Nooit vergeet ik zijn Mourinho-gebaren tijdens een wedstrijd. Nooit vergeet zijn achtervolgingen als wij op de fiets zaten (dat kostte mijn neef David eens zijn achterband en bagagedrager) en nooit vergeet ik de tien champagneflessen die hij te voorschijn toverde na onze kampioenswedstrijd. Dat was kenmerkend voor onze topleider: gulzigheid zodat het die jonge pubers aan niks zou ontbreken. En uiteindelijk mochten we de handen dichtknijpen met zo'n leider. Briké, je scoorde als enige meer dan 4oo punten en bent daarmee de onbedreigde koploper. Daardoor ben je de terechte winnaar van deze editie van de EK-poule en mag je straks de 'lik-mij-trofee' in ontvangst nemen. De hoofdprijs, 250 ballen, is voor jou! Denk aan mijn fooi kahp..

Oh ja, d'r deden er nog meer mee he? In de strijd om de tweede plek is het met die laatste uitverkiezing voor de boeg nog ongekend spannend. Ak Halag be Basso en McManager staan beiden op een punten aantal van 390. Als er vrijdag nog niets bekend is over het talent, delen zij de tweede prijs; €80. De kans is echter ook aanwezig dat Cesc Fabregas wordt gekroond tot rookie of the tournament. In dat geval strijkt McManager het hele geldbedrag op. Ak Halag be Basso, die de waardeloze Nani als talent heeft, gaat in dat geval naar huis met...... niets.
Voor de rest jongens, allemaal hartstikke bedankt voor jullie deelname. Het was wederom reuzegezellig en spannend. Jullie (en dan met name Kuit) hebben nog een toetje van me tegoed. Allemaal een heel fijne en gokrijke vakantie toegewensd door de webmaster.

EINDSTAND?