EK-Poule: Nog even geduld

Voordat de kontenbonkers ongeduldig worden, het wachten is op de bekendmaking van het talent van het jaar. Voor de tweede plek kan de laatste uitverkiezing nog wel relevant zijn. Twee deelnemers staan namelijk op een gelijk aantal punten. En de rest.. ja, de rest is gewoon f*cking waardeloos! Zodra het talent bekend is, publiceer ik de eindstand.

Three of a kind: 25. Turkije: Bloed en zweet zonder tranen

J&W! Geluk, geluk en nog eens geluk hoorde ik de afgelopen dagen als het om Turkije ging. Tot drie keer toe in de slotfase een achterstand wegwerken, dan heb je over mazzel niet te klagen. In mijn nabeschouwingen met vrienden en familie antwoordde ik steeds bevestigend als ze zeiden dat de Turken stikken van het geluk. Nu ik er wat beter over nagedacht heb, moet ik het toch relativeren. Want dwing je geluk niet gewoon als je werkt als een paard en de uitstraling hebt van een leeuw met vlijmscherpe tanden? Ik denk het wel. De puike prestatie van Fatih Terim en zijn knotsgekke verzameling is het gevolg van uitstraling en werklust. Door die twee eigenschappen is de factor geluk door de Turkse selectie min of meer afgedwongen.
Uitstraling is niet uitgerust zijn met een fraai blauw-wit tenue van Nike en van die mooie lakschoentjes van Adidas. Nee, integendeel. Uitstraling is in dit geval angst inboezemen. Als Turken de mouwen opstropen, dan trekken ze die haast op tot de schouders. De behaarde onderarmen en ronde spierballen met van die donkerblauwe aders erop zijn dan te zien. Dat is nog eens een schrikmethode. En niet zoals Rafael van der Vaart die al vanaf zijn vierde met de handen in de mouwen speelt. Of zoals Joris Mathijsen, die elke wedstrijd begint met een glad gezicht en zijn tegenstander dan ook nog aankijkt of hij al tien jaar met hem knikkert. Ook het afschrikken van een tegenstander speelt mee in het uiteindelijke resultaat. Op dat vlak doen vooral de Turken van zich spreken. Dat begint in de kleedkamer en gaat als volgt:

Voor de wedstrijd tegen Tsjechië. Fatih Terim en zijn mannen komen in de kleedkamer. De spullen gaan neer en het is direct muisstil. De keuzeheer neemt dan het woord: 'Bu Geçe Tsjechia. (Vanavond Tsjechië). 20.000 mensen voor jullie op de tribune. Meer dan zeventig miljoen mensen in Turkije. Daar doe je het voor. Voor je vaderland. Ik wil leeuwen zien. Beesten die de tegenstander elimineren. Ze mogen geen bal aannemen. Tot de allerlaatste seconde wil ik dat jullie door het vuur gaan voor je vaderland. Verzaken is er niet bij en gewisseld worden omdat je moet bent al helemaal niet. Enkel de zege telt, de manier waarop boeit me niet. Vechteeeen zul je!'

Nog steeds heeft geen enkele speler zijn tricot aangeraakt. De trainer, inmiddels al met zijn eerste doorweekte blouse, is klaar met zijn donderspeech. Dan kleden de spelers zich om, maar nog steeds is het stil en waagt niemand ook maar te fluisteren. Voordat ze het veld op stappen gaan de spelers één voor één naar de spiegel. Houthakker Servet ziet tot grote tevredenheid van zijn trainer dat hij zich nog steeds niet geschoren heeft. Rustü markeert zijn jukbeenderen met zwarte vet en Nihat oefent nog een keer op zijn meest woeste blik, voor het geval Ujfalusi een kopduel van hem wint.

Dan op het veld, na een warming-up waarin de Turken de nietsvermoedende tegenstander een paar keer furieus aankijken, vindt het laatste gedeelte van de oorlogspreparatie plaats. Om te beginnen bij de volksliederen. Het Turkse volkslied Istiklâl Marsi wordt door basisspelers, wissels en staf hartstochtelijk meegezongen. Petr Cech, met helm over de oren, wordt tien meter verderop haast doof van het geschreeuw van collega-doelman Volkan Demirel. Na het volkslied schudden de opponenten elkaar de hand. Nihat zet zijn furieuze blik weer op, knijpt zijn tegenstanders goed in de hand en hijgt heel zwaar.

Met mijn anekdote overtrek ik het misschien een beetje. Maar als je al een keer of tien in het land bent geweest en je ouders schetsen je dagelijks een beeld van het land en de bevolking, ken je de Turkse gedachtegang. Turken zijn van nature bevlogen, agressief maar vooral chauvinistisch. Alles moet wijken voor de eigen vlag. Zwitserland, Tsjechië en Kroatië hebben dat ondervonden. Uit alles blijkt dat Turkije geen seconde opgeeft en 90 of 120 minuten lang tot het gaatje gaat. Dat blijkt uit het aantal kaarten (Turkije pakte in de poulefase al de meeste kaarten), het aantal geschorsten en het aantal geblesseerden. Turken gaan de hele wedstrijd door als bezetenen, schuwen het niet om een tackle in te zetten en zijn al helemaal niet vies van een opstootje. Wat mij ook steeds opviel was het feit dat ze met witte broekjes startten en in de kleedkamer terugkeerden met bruine broekjes.
Dat ze in de knock out-fase steeds gehavend moesten opdraven is ook een gevolg van die werklust. Inhouden bij een duel is er niet bij, waardoor de scheidsrechters het vaakst naar de broekzak grepen in een wedstrijd met de Turken. De overarbeid leidde in het Europees/Aziatische kamp steeds tot nieuwe blessures waardoor Fatih Terim aan het eind blij was als hij er elf de wei in kon sturen. Maar het concept bleef ook met de wissels hetzelfde: niet opgeven.

De Kroaten kunnen er over meepraten. De formatie van Slaven Bilic kwam in de 119e minuut voor maar zag Semih Semtürk een minuut later nog gelijk maken. Wij Hollanders kunnen daar nog een voorbeeld aan nemen. Net als de Turken zijn ook de Duitsers en Russen voor het verstrijken van de speeltijd niet uit het veld te slaan. Bij ons pinkten de eerste spelers de tranen al weg na de 2-1 van Rusland. Dat en met name het door het vuur gaan voor je volk en vlag, mis ik een beetje. Voetballen kunnen we wel, maar als het niet meezit moet je ook kunnen bikkelen. Daar schort het nog aan bij ons als je het mij vraagt.
Oh ja, dan is er nog dat maffiamaatje; trainer Fatih Terim. Ik zal proberen het kort te houden. Voetbaltechnisch snapt hij er geen pepernoot van. Meerdere Turken (Roda-speler Fatih Sonkaya en ook Yildiray Bastürk) hebben aangegeven dat de man eigenlijk een paar schroefjes los heeft zitten. Voor en tijdens de wedstrijd trekt hij tot drie maal toe een ander overhemd aan. Fatih Terim lijkt mij echt het type dat gaat dreigen tegen zijn spelers. Als jullie dit en dit niet doen, zorg ik dat die premies helemaal niet aankomen. En af en toe wat ongenuanceerde scheldwoorden er doorheen moet bij de oefenmeester ook kunnen. Na een nederlaag slaat hij de portretten in de catacomben aan flarden en ook de spiegels en massagebank in de kleedkamer leren Terim's vuist kennen. Nee, hij is niet goed wijs. Zijn mimiek tijdens wedstrijden zegt alles.

Zooo, dat was het weer. Maar niet voordat ik puzzelkoning Wilco van een nieuw onderwerp heb voorzien. Wat dacht je van een terugblik? De onderdelen waarop je terugblikt bepaal je zelf, al ben ik wel heel benieuwd naar wat jij bijv. van de arbitrage en/of voetbalniveau vond tijdens dit EK.

EK-poule: Zes keer Duitsland - Spanje in de finale

Vooraf zou ik er geen cent op durven zetten, een finale tussen Duitsland en Spanje. Toch waren er van de 34 deelnemers zes bij die onze Oosterburen en de Iberiërs wel tot de eindstrijd zagen geraken. Diegenen zijn met rood gemarkeerd in de stand en strijden om de felbergeerde prijzen.

Verder hoef ik er niet teveel woorden aan vuil te maken. Behalve dat FC Arnas en Audi RS6 voor het eerst een plek buiten de top tien bezetten. (Het naar beneden tillen van de laatste was voor mij zo zwaar dat ik er een dubbele hernia aan heb overgehouden.) Het debuut van Dit Can in de top tien blijft ook niet onopgemerkt. De jonge journalistiekstudent stoomt in één keer door naar de eerste plek. Hij is dus - zoals ze dat zo mooi zeiden in de rabo top40 - Stijgerrrrrrrr van de week.
De zes deelnemers met de juiste finale hebben nu al bij de F van Finale tachtig punten staan. Dat kunnen er dus 130 worden als de winnaar juist is voorspeld Vijf van hen, wie zeg ik niet, denken dat de mannen van Aragones zullen zegevieren. De zesde gaat uit van het principe 'voetbal is een spel van negentig minuten en aan het eind winnen de Duitsers'.

Met het grootste talent, beste speler en aantal goals op het EK kunnen in totaal ook nog vijftig punten behaald worden. Wellicht dat één van de favorieten daar veel profijt van zal hebben. Dat was 'em denk ik! Het gastenboek loopt inmiddels ook als een tierelier, dus keep up the good work en dan heb ik één dezer dagen iets heel moois voor jullie! Stelletje ballenwippers!

TUSSENSTAND 5

Rubrieken op pauze

De rubrieken Vergeten Voetballer en gastcolumn gaan voorlopig op pauze in verband met drukte op school en de EK-poule. Begin juli zal ik beide rubrieken hervatten. Three of a kind gaat wel gewoon door! Mijn welgemeende excuses voor de trouwe lezer..

EK-poule: Quaresma kopje onder en Duitsmayster hekkensluiter-af

Pff, dat was me weer een week. Het verwerken van jullie voorspellingen is dit toernooi nog niet zo verrot geweest. Het 23-koppige ensemble van Marco van Basten heeft ons maar valse hoop gegeven als je het mij vraagt. We draaien de duimschroef aan met Wereldkampioen Italië, slachten vice-kampioen Frankrijk, maar blijven het antwoord schuldig als elf dolle Wodkahoofden beginnen te rennen. Ik kan er maar niet bij. Ik hoopte het dit jaar voor het eerst (het Europees kampioen worden) bewust mee te maken. Ik gunde Edwin van der Sar een werelds afscheid en hoopte Arjen Robben eens wel twee wedstrijden op rij zou kunnen voetballen. Het zij zo.. Life goes on, en zeker wanneer je een poule hebt ingevuld.

Binding en lol
Voordat ik in ga op de mutaties in de stand wil ik een paar dingen kwijt. Het gastenboek is ook onderdeel van deze poule. Daar en met de bezoekersaantallen op mijn weblog kan ik jullie binding met mijn EK-poule testen. Het aantal pageviews op mijn blog mag er zijn, maar de reacties in het gastenboek vallen me zwaar tegen. Over twee jaar komt er weer een poule en dan overweeg ik degenen die geen reacties plaatsen, strafpunten toe te kennen. Mijn poule brengt verplichtingen met zich mee. Profvoetballers staan onder contract bij een club en hebben bijv. hun verplichtingen bij de pers met interviews etc. Jullie staan onder mijn contract en hebben jullie verplichtingen hier.

'Ik ben druk', is het antwoord als ik jullie erop aanspreek. Wat nou druk? Een enkeling is druk met het schrijven van een scriptie of met verhuizen, maar de rest.. Een assessment schrijven, wc's schoonmaken of een pizzaatje bakken noem ik niet druk. En al helemaal als je bedenkt dat het een keer één minuutje werk is. De laatste dagen wil ik dus dat die site plat komt te liggen van de reacties. Stelletje ballenwippers!

Verder ben ik blij dat de meesten van jullie toch vooral 'voor de lol' meedoen. Een enkeling is echter geobsedeerd door het geld. Deze personen overspoelen mij met de meest nutteloze vragen. 'Hoeveel punten heb ik voor die wedstrijd?', 'Hoeveel punten voor een goede kwartfinale?' en misschien wel de meest domme.. 'Ik heb van Nistelrooy als topscorer van Nederland. Krijg ik bij iedere goal van hem een punt?' Als de vraag overbodig is of je kunt het antwoord vinden op het deelnameformulier, dan hoef je geen antwoord meer te verwachten. Het is ook een stukje vertrouwen dat je moet hebben in mij. Ongeveer dertig deelnemers vertrouwt mij het verwerken van de gegevens toe. Het restant is paranoia, denkt alleen maar aan de flappen of heeft geen leven. Ik hoef denk ik geen namen te noemen.

De laatste ontwikkelingen in de stand

Dan nu over de nieuwste stand. Ik was er heel lang bang voor, dat een Inan als laatste zou eindigen. Gelukkig heeft Duitsmayster zich op tijd weten te herstellen. Trappa-Toni, vorig jaar nog in de prijzen, draagt nu de rode lantaarn. Je bent voorlopig ons hoertje Trappa, dus snel weg daar.
Aan de hegemonie van Ricardo Quaresma7 is een keihard eind gekomen. De Portugese Duitser kon tien dagen lang alleen maar omlaag kijken, maar zal nu last van de nek krijgen als hij de Top 3 nog wil zien. Kuit zet zijn goede reeks voort en gaat nu fier aan kop. Batistuta18 steeg flink op de ranglijst en E500 deed zijn naam eer aan door de top tien in te snellen. De razendsnelle Mercedes mag zich vooralsnog ook kronen tot beste scout. Zijn spitsen leverden hem tot dusver vijf punten op. Bij niemand anders vond het aanvalstrio zo vaak het net.

Omdat ik de spanning erin wil houden, ga ik niet in op jullie voorspellingen in de laatste fase van het toernooi. Ik weet wel wie de grootste kanshebbers zijn maar dat ga ik dus niet verklappen. Jullie mogen allemaal hoop houden op een geldprijs. In feite maken er nu nog minder dan tien personen uit wie er gaat winnen. Voor hen en voor de rest zeg ik bon chance!

TUSSENSTAND 4

EK-poule: Oksana Wilhelmsson

Met beschadigde trommelvliezen begeef ik me richting zolder om mijn mannetjes - en dan met name Kuit - van wat geil beeldmateriaal te voorzien. De toeters dreunen nog na en ik tref Oksana Andersson. Een Zweedse schone die het poen van Christian Wilhelmsson van Deportivo la Coruña heeft gevonden. Veel foto's waren er niet van deze voetbalvrouw, dus ik stuurde haar een sms waarop ik de volgende foto's in mijn mailbox vond. Ik geloof dat je hiermee het Turkse tyfus-geluk wel een beetje kan wegspoelen.

EK-poule: Wisselvallige prestaties academici

Zo, en toen zat de groepsfase er alweer op. Als ik voor mezelf mag spreken; Het EK is tot dusver top. Dat gevoel wordt natuurlijk vooral gevoed door het Nederlands elftal. Andere landen schijten inmiddels twintig kleuren in de broek voor ons. 'Superclass Holland destroys France', klonk het bij de BBC. Ook de Telegraaf wist de klinkende zege op de Fransen mooi te verwoorden: 'Oranje TGV raast langs Frankrijk'. En zo is maar net. Ook in onze poule raast de één de ander voorbij.

Dit keer is het voetbalvrouw-jurylid Kuit die in het zonnetje gezet moet worden. De Hengeloër heeft samen met Matti Pruik 34 punten behaald en mag zich met dat aantal kronen tot winnaar van de derde ronde. De topscore levert Kuit een plek in de top drie op. Hij staat tweede op een punt van koploper Ricardo Quaresma7.
Maar waar de ene academicus op jacht gaat naar de titel, moet de andere haast vrezen voor degradatie. Wat is er toch aan de hand met onze Lijpo? Hij lijkt in een put zonder bodem te zijn gevallen. De bedrijfskunde-student pakte met Ero Ebog het minste aantal punten (achttien).

Toch denk ik dat iedereen, op mij na met mijn Frankrijk, nog kans heeft op een fikse geldprijs. De grote punten gaan nu verdeeld worden. De punten voor de kwartfinales zijn inmiddels berekend maar die worden, in verband met de 8-puntenregeling, pas gepubliceerd als de wedstrijden gespeeld zijn.

Nog even wat plooien gladstrijken: Wedstrijden die kloppen maar waar de landen op de verkeerde plek staan, gaan niet mee voor de 8-puntenregeling. Dus als je B1 - A2 Duitsland - Portugal hebt staan. Ontvang je a) niet het dubbele aantal punten, omdat de clubs verkeerd staan. (A1 - B2 moet namelijk Portugal - Duitsland zijn en niet B1 - A2.) En b) je gaat niet mee voor de 8-puntenregeling. De genoteerde standen slaan allemaal op de eerste negentig minuten.

Tot slot nog even dit: Op het EK zijn tot dusver 24 wedstrijden gespeeld, in elke poule zes duels. Daarin is tot nu toe 57 keer gescoord. Oranje is vooralsnog de meest scorende ploeg met negen treffers. Spanje volgt op acht. Maar door de vele treffers van het Nederlands elftal kan een groot deel van ons de doelpuntenbonus van Oranje op zijn buik schrijven. Bij de topscorers komt vrijwel iedereen nog in aanmerking. Robin van Persie en Wesley Sneijder voeren dat klassement aan met twee goals. Als Oranje meerdere topscorers heeft en jouw zit daarbij, volstaat het antwoord. En wat betreft de andere topscorers.
David Villa heeft er vier in liggen en wordt eigenlijk alleen bedreigd door Lukas Podolski. Geen van beiden staat bij iemand in het lijstje, dus daar hoeven jullie niet te vrezen voor de concurrentie. Op Zlatan Ibrahimovic, Thierry Henry, Karim Benzema en Ebi Smolarek doen niet meer mee. Dat was 'em wel weer denk ik. Ik zal proberen weer wat moois te plaatsen zodat jullie ook weer eens aan de handkar kunnen.

TUSSENSTAND 3

EK-poule: De ronde van Ricardo Quaresma7

Hij voelde het min of meer al aankomen. FC Arnas is afgelost als koploper van onze EK-poule. Daar hoeft hij zich niet voor te schamen, want volgens mij heeft de nieuwe klassementsleider een glazen bol.

Het gaat om Ricardo Quaresma7, een Duitse workaholic die als je het mij vraagt de ballen snapt van voetbal. Toch doet zijn EK-poule anders vermoeden. De tweede wedstrijden in poule A en D werden helemaal goed voorspeld door Quaresma7. Met vier keer de perfecte score had hij in de tweede ronde de meeste wedstrijden goed van de 34 deelnemers. Met veertig punten in totaal komt hij op de eerste plaats en mag hij de komende dagen proberen de felbegeerde plek te gaan verdedigen.

Alci-Gorssel, die in de eerste ronde zo slecht scoorde, heeft zich knap hersteld. De enige buitenlandse deelnemer behaalde deze ronde 32 punten en krijgt gezelschap onderin het tabel. Duitsmayster slaagde erin slechts zes puntjes te pakken en kan daarom alleen nog maar omhoog kijken. Ook Pastaci, normaliter een degelijke subtopper, maakte een vrije val. De Arabier kelderde met slechts tien punten van de veertiende naar de 27e plaats.

Bij de topscorers begint het eindelijk te lopen. Torres maakte er één voor Spanje en dat leverde vrijwel iedereen, op Mr. Blockhead na, een punt op. Ero Ebog heeft vooralsnog de beste spitsen gescout want hij behaalde er als enige vier punten mee.

Heren, de komende dagen gaat het om de grote punten. Dan wordt duidelijk wie er gaan strijden om het grote geld. Dus zet 'em op en kill each other in het gastenboek. Daar kun je ook suggesties doorgeven voor spelersvrouwen!

Tussenstand 2

Wat als we kampioen worden?

Volgens mij droom ik. Wie maakt me wakker? Of anders, laat deze natte droom nog maar even doorgaan en met een climax eindigen op 29 juni. Nederland staat nu al op zijn kop. Wat nou als we kampioen worden?

Tussen vijf en zes werd ik gisteren opgepikt door mijn neef Ferrit. We haastten ons naar zijn ouders (mijn oom en tante), daar pikten we grote neef Yasser op om ons vervolgens weer te haastten naar het nieuwe pand van Platform Aram. Tot voor de aftrap van Oranje heb ik een potje gepoold, een kaartje gelegd en het één en ander meegepikt van de titanenstrijd tussen Roemenië en Italië. Ik zei het tijdens die wedstrijd al. Als dit gelijk blijft en Oranje rolt die Fransozen op, zijn we met twee vingers in de neus Poulewinnaar.

Zo gezegd, zo gedaan. 'Op kappél', zou mijn teamgenoot Peter zeggen. Het was, ondertussen met zo'n honderd andere knotsgekke yoyo's in de tent, smullen geblazen aan de Vlierstraat. Bij elk doelpunt ging het dak eraf. Nederlanders die zeuren over integratie moeten er maar eens een kijkje komen nemen. Bejaarde Aziz met een oranje hoed op zijn grijskale kop, Gabriël in een oranje 1988-shirt en met een Gullit-pruik op en grapjas Saumé met een oranje muts en een oranje handschoen om van zo'n kwart meter. Gezien het formaat kon ik niet anders dan de link naar mijn staafmixer leggen.

Het verschilt helemaal niet zo veel van de doorsnee Hollandse tent waar de toekomstige kampioen aanschouwd werd. Ook bij ons waren er toeters, bellen en bier. Het 'tis stil aan de overkant' en 'hup Holland hup' waren ook bij ons te horen en net als in alle Nederlandse woonkamers maakt pessimisme steeds meer plaats voor rasoptimisme. 'We pakken ze allemaal', riep Kamil en 'dit wordt een historische maand', voegde Sleyman toe.

En dan had ik (bewust) de realisten aan het woord. Kamil en ik gingen voor de wedstrijd de zaal langs voor het invullen van een poultje, met alleen de einduitslag. Dertig personen wisten we te slijten. De gelijke spelen en nederlagen voor het Nederlands elftal waren op één hand te tellen. Besim en Shafir, twee van de grootste voetballeken, vulden gekscherend 4-1 in en kregen rond een uurtje of elf ieder dertig euro overhandigd. Metin en Melke (respectievelijk met 5-1 en 6-1 als eindstand) waren teleurgesteld omdat ze nog zo op die vijfde en zesde treffer rekenden.

Na het laatste fluitsignaal, die door alle rumoer nauwelijks te horen was, haastte de helft zich naar 'rotonde'. Ondanks dat er in Enschede zo'n twintig zijn hoef je niet uit te leggen welke rotonde. Als je in Pluskut zegt rotonde weet iedereen dat je die van bij het Dish Hotel in het centrum bedoelt. Bij elk interland het decor van de knettergekke Oranje-fans, en dat worden er schijnbaar steeds meer.


Na de 3-0 overwinning op Italië bij dé Rotonde

Voor buitenstaanders is het nauwelijks voor te stellen. Als je als immigrant net naar Nederland komt, denk je dat die lui stuk voor stuk miljonair zijn geworden. Of dat ze vrede op aarde hebben kunnen bewerkstelligen, een middel tegen kanker hebben gevonden of afgerekend hebben met een gruwelijke dictator. Maar voor een gewonnen EK-wedstrijd gaat het veel te ver. Dus dat wordt nog wat, als we Europees kampioen worden.

EK-poule: Pamela Diáz

Stelletje bofkonten! Ik kom met een vervroegd amusementsstukje omdat ik bij het surfen ene Pamela Diáz tegen het sappige lijf liep. De vrouw van voetballer Manuel Neira, een Chileense nomaad die is gestrand in de Israëlische competitie, is model en dat is te zien ook. Enjoy the shit, en denk erom: Hou 'em in de broek!

EK-Poule: Toch maar een gastenboek

Gezien de vele reacties is er niet alleen behoefte aan wat vrouwelijk schoon. Een gastenboek is blijkbaar ook een must. Met dank aan Habs, die er geen extra punten voor krijgt, is er voor de komende weken een geniale oplossing. Een extern (supergoedkoop) gastenboek. Ik verwacht dan ook dat de zeurpieten helemaal losgaan op de interactieve site. Leg elkaar het vuur aan de schenen, maar hou het wel netjes en beschaafd. Via de link hieronder kom je in het gastenboek terecht. Good Luck!

Gastenboek

EK-poule: Gemma Atkinson

Voor een aantal, waaronder ikzelf, is de eerste tussenstand keihard aangekomen. Voor hen moet er toch een schrale troost zijn. Daarom verschijnt er elke keer na een tussenstand zoals beloofd en op verzoek van drie-vierde deel van het deelnemersveld (he Stefan) wat moois op de site. Hou 'em aub wel droog mannen, want we beginnen met de ex-vriendin van Cristiano Ronaldo: Gemma Atkinson.

EK-Poule: FC Arnas aan kop en haakt Alci Gorssel nu al af?

Na de meelijwekkende overwinning van Zweden op het abominabele Griekenland heb ik onze scores voor de eerste rondes maar eens verwerkt. FC Arnas mag zich voor minimaal vier dagen koploper noemen. De debutant en oudste deelnemer gaat met 48 punten aan de leiding. Fernando Torres9 volgt hem op de voet met 46 punten.

Seppo en Trappa-Toni, winnaars van 2006, stellen vooralsnog teleur. Maar zo erg als Alci-Gorssel doen ze het ook niet. De enige niet-Tukker uit de poule verzamelde in acht wedstrijden pas zes punten en is daardoor de drager van de rode lantaarn. Zondag verschijnt de tweede tussenstand, dan verwacht ik een andere hekkensluiter Alci!

Bij de topscorers wil het nog niet echt vlotten. Zo was er niemand met David Villa (3x) of Lukas Podolski (2x) in zijn lijstje. Ruud van Nistelrooy en Zlatan Ibrahimovic trof ik wel bij een aantal deelnemers. E500 was de enige die beide spitsen in zijn top drie opnam en dus de enige die vooralsnog meer dan één punt heeft verdiend aan de lijst met topscorers. Klik op de link hieronder!

Tussenstand

Vergeten voetballer: 6. Klein maar fijn, Bixente Lizarazu

Als ik tegenwoordig niet kan slapen, dan pak ik een boekje. De biografie van Frank Rijkaard bijvoorbeeld. Maar vroeger deed ik iets anders. Ik pakte een schriftje en ging daarin mijn voetbaldreamteams noteren. Dan ging ik elke positie langs en noteerde ik er de beste spelers van de wereld. Dan had ik op een gegeven moment 11x4=44 spelers staan en maakte ik er vier teams van. Elk team kreeg nog een toptrainer toegewezen en als het even kon ook nog voorzitter en een mooi tenue.

Bij de linksbackpositie ruimde ik standaard een plekje in voor twee spelers: Roberto Carlos en Bixente Lizarazu. De Braziliaanse back is nog altijd actief bij Fenerbahçe, maar de Franse linksachter zette in 2007 een punt achter zijn succesvolle voetballoopbaan.

Lizarazu is vooral bekend van zijn periode bij Bayern München en het Franse elftal. Met de Beierse ploeg werd hij zes keer landskampioen en pakte hij de Champions League en Wereldbeker in 2001. Rond de milenniumwisseling was hij met Frankrijk ook uitermate succesvol. In 1998 werd hij in eigen land Wereldkampioen. Twee jaar later mocht Frankrijk, uiteraard met de kleine Lizarazu in de basis, zich ook nog eens kronen tot Europees kampioen.

De inmiddels 28-jarige Lizarazu begon zijn carrière bij Girondins de Bordeaux. Voor zijn jeugdliefde speelde 272 duels. Na een kort avontuur in Spanje bij Athletic Bilbao (hij heeft Baskische roots) belandde hij in Oost-Duitsland. Bij Bayern München groeide hij uit tot één van de beste linksbacks ter wereld. De kleine Fransman (1.69 m) werd vooral bekend vanwege zijn gevaarlijke rushes aan de linkerkant.

Lizarazu, die ook surfprofessional had kunnen worden, onderbrak zijn periode bij Bayern om een jaartje terug te keren naar Frankrijk. Bij Olympique Marseille kende hij een matig seizoen en de heimwee naar de Duitse Rekordmeister deed hem besluiten terug te keren. In het seizoen 2005-2006 sloot hij zijn carrière af bij Bayern, voor wie hij in totaal 240 duels speelde. De 97-voudig international kent inmiddels in Eric Abidal, Patrice Evra en Gaël Clichy waarde opvolgers bij Les Bleus.

Ik heb na lang zoeken een wedstrijdje gevonden met een hoofdrol voor Lizarazu. Bekijk zijn rushes en hoe hij al vallend bijna een vogel doodslaat.

Gastcolumn: 1. Benjamin Can

Dit overzicht is niet beschikbaar. Klik hier om de post te bekijken.

EK-Poule: Ook niet onbelangrijk..

Lieve deelnemers van me..

Er was nog wat onduidelijkheid over een aantal dingen. Belangrijkste is de knock out-fase. Het spreekt voor zich dat de daarin vermelde uitslagen alleen van toepassing zijn op juiste wedstrijden. Dus wanneer jouw kwart- halve of finale klopt, kun je punten krijgen voor de uitslag (gewoon weer max. 8 punten). Een uitslag bij Portugal - Polen vervalt dus als de kwartfinale Portugal - Kroatië blijkt te zijn. Heel logisch lijkt me. Dat maakt de uitslagen in de poule zo belangrijk. Als je die nauwkeurig voorspelt, heb je in de kwartfinales de juiste ploegen op de juiste plaats staan (dubbele punten) en kom je ook nog eens in aanmerking voor de 'uitslagregeling' die in poulewedstrijden geldt.
Een gastenboek is er niet op mijn weblog. Erwin zoekt nog naar space voor onze Poule en dan is het eventueel mogelijk. Daar kan en wil ik niet op wachten. Simpelweg omdat ik die zekerheid niet heb en het EK geen eeuwigheid duurt. Komt er ruimte beschikbaar, dan wil sowieso alle 34 poules erop publiceren.

Een oplossing voor het gastenboek is het volgende. Als je iets zinnigs, lolligs of opvallends te melden hebt, kun je mailen naar johaninan@msn.com. Ik filter de reacties dan en maak er weer een leuk berichtje van op mijn weblog. Dus Duitsmayster, Mr. Blockhead en Ak Halag be Basso, brandt maar los!

'Hoeveelste sta ik?', 'komen er nog tussenstanden of niet?' en 'ga je nog wat nuttigs doen?' Allemaal domme en overbodige vragen die mij de afgelopen dagen zijn gesteld en waaruit blijkt dat jullie de helft van de poule niet eens hebben doorgenomen. Er staat namelijk duidelijk dat de tussenstanden verschijnen nadat de wedstrijden in poule D zijn gespeeld. Dan hebben alle EK-deelnemers evenveel gespeeld en is er voor ons even tijd om de balans op te maken en te vergelijken. De tussenstanden, mét direct de doelpunten van jouw topscorers erbij verrekend, verschijnen op de volgende data:

* Ronde 1: 11 juni
* Ronde 2: 15 juni
* Ronde 3: 19 juni, met de (dubbele) punten van de kwartfinalisten
* Ronde 4: 23 juni, na laatste kwartfinale
* Ronde 5: 27 juni, na laatste halve finale
* Ronde 6: 30 juni, na finale
* Evt Ronde 7: na bekendmaking speler en talent van het toernooi
En dan nog dit: Ik heb gemerkt dat er behoefte is aan wat vermaak hiero. Met de statistieken heb ik geprobeerd te zorgen voor wat amusement. Maar blijkbaar is dat niet genoeg. Erwin was twee jaar terug zo slim om steeds beeldschone voetbalvrouwen te tonen op onze site. Een aantal hitsige jongens onder ons is dat niet vergeten. 'Waar blijven die vrouwen?' hoorde ik nu al een keer of tien van getrouwde en ongetrouwde deelnemers. Er komt nu om de paar dagen een rubriekje met wat foto's van een spelersvrouw. Het commentaar erbij is vaak niet nodig. En dat terwijl ik het liever niet doe. Mijn oom, FC Arnas, doet ook mee en daarom vind ik het minder gepast. Dus Holo Sgaryo, ik doe het toch, maar wel met mijn ogen dicht en het is voor de andere jongens.

EK-poule: 'Oranje kampioen en Ronaldo beste speler'

Het weekend in Ahlen (DUI) was top alleen heeft het mijn stembanden niet veel goed gedaan. Gelukkig hebben jullie in grote getale mijn site gevonden en kan ik digitaal vertellen wat jij weten wil. Zo heb ik de statistieken eens op een rijtje gezet. De resultaten zijn knotsgek. Lees zelf maar!

* Net als twee jaar terug, toen ik de poule deed met Erwin, zijn er 34 deelnemers.
* 34 deelnemers betekent €340 euro aan prijzen. De winnaar van de poule is €255 rijker. De runner-up krijgt €85 bijgeschreven op zijn rekening. Helemaal niet onaardig, dacht ik zo!
* 34 deelnemers betekent 34 deelnemersnamen. De meest originele: Trappa-Toni van Toni Touma. De meeste ordinaire: Ero Ebog van Afram Atto en de naam waarin de meeste zelfkennis zit, is Kuit van mijn neef Stefan Bulut.

* Alle woonwijken kleuren Oranje, de kranten schrijven Oranje en alle gekleurde producten in de schappen krijgen voor een paar weken een Oranje versie. Het gros van het deelnemersveld lijkt daar toch door te zijn beïnvloed. Elf deelnemers denken dat Edwin van der Sar op 29 juni rond een uurtje of elf 's avonds de Europese beker omhoog zal houden. Nederland is dan ook meteen de meest voorkomende Europees kampioen (32%). Spanje en Italië worden door acht deelnemers (24%) gezien als de nieuwste heersende voetbalnatie van Europa.
* Dat Nederland in de Poule des Doods zit, is in onze poule niet echt terug te zien. Slechts zeven van de 34 deelnemers ziet Oranje in de poulefase al stranden.

* 'Als Nederland de poule doorkomt, kan er van alles gebeuren.' Misschien wel de meest gehoorde zin van de afgelopen dagen. De stelling is ook van toepassing in deze poule. 27 keer komt Oranje door de poulefase. Twintig keer wordt ook de horde in de kwartfinale genomen en dertien geraakt Oranje zelfs tot in de finale. 'En als ze de finale dan halen, kunnen ze die net zo goed ook winnen', moet een aantal van jullie gedacht hebben. Twee van de dertien met Oranje in de eindstrijd hebben toch voor de tegenstander als Europees Kampioen gekozen.

* Eén van hen is Ero Ebog. Zonder twijfel de meest beruchte deelnemer. Zo heeft hij zo'n beetje het hele Oostblok in de kwartfinales en is hij de enige met een echt opvallend land als Europees kampioen: Kroatië.
* Trappa-Toni is de enige die denkt dat de poulefase meteen het eindstation is voor Spanje. F16, Alci Gorssel en Ero Ebog zijn de enige die een plekje bij de laatste acht hebben ingeruimd voor Roemenië.

* Meer dan de helft (18) van de deelnemers verwacht dat Cristiano Ronaldo de beste speler van het toernooi wordt. Vijf personen gaan voor Fernando Torres.
* Bij de talenten zijn de meningen wat meer verdeeld. Karim Benzema, Cesc Fabregas en Nani zijn bij dit onderdeel de meest voorkomende namen.

EK-Poule: Ter controle

Om maar even aan te tonen dat ik geen fraudeur ben! Op klikken, dan kun je 'em vergroten! Na het weekend kom ik met de knotsgekke statistieken van onze poule. Voor alle deelnemers: Bon Chance!!

Three of a kind: 22. Fab-ulous-regas

'Klasguunotuuuuh'! Dit rondje is leuk, heel leuk zelfs. Portretten schrijven wordt straks één van de onderdelen op de redactie waar wij terechtkomen. Toch heeft het me meer moeite gekost om tot een naam te komen dan ik had gehoopt. Wilco's keuze is me bekend en Jitse heeft het stuk over zijn favoriete speler al gepubliceerd. Wat me opvalt is dat jullie namen ook precies bij jullie passen.

Vorig jaar verzamelden we ons in Gorssel voor een barbeque bij Jitse thuis. In de grote tuin konden we, afgeleid door de schoonheid van Jitse's zusje, even een balletje trappen. Na een half uurtje goochelen met dat leer probeerde ik in mezelf een voetbalprofiel van jullie te schetsen. Dit is denk ik het resultaat:

- Jitse is een vleugelspits met uitstekende traptechniek. Hij heeft een afgemeten voorzet en ook de schoten van afstand zijn meer dan in orde. Bovendien is hij redelijk snel.
- Wilco moet een spijkerharde verdediger zijn die zijn tegenstander het liefst met gras en al opeet. Hij fungeert bij de Tubanters vooral als rechtsback of centrale verdediger.
En dan begrijp je ongeveer waar ik naartoe wil. Jitse is voetballend gezien zo ongeveer een kloon van David Silva en mijn profielschets van Wilco sluit uitstekend aan op zijn keuze in Toak 23. Dan kan ik niet achterblijven natuurlijk.

Als niet al te snelle middenvelder met een goed spelinzicht en een redelijke trap ben ik op zoek gegaan naar gelijkenissen met in het oog springende EK-gangers. Ik ben idolaat van Fernando Torres en Zlatan Ibrahimovic, maar die passen dus niet bij mijn positie. Als middenvelder heb ik de Portugezen Deco en Miguel Veloso overwogen. Andrea Pirlo en Sneijder waren ook een optie, maar de keuze is uiteindelijk gevallen voor de Spanjaard Cesc Fabregas.

In de enige versie van Hard Gras die ik op de boekenplank heb liggen, vertelt Robin van Persie uitgebreid over zijn verblijf bij Arsenal in Londen. Daarbij kan hij het ook niet laten om even wat ploeggenoten onder de loep te nemen. De Rotterdammers vertelt over Thierry Henry, Aleksandr Hleb en.. Cesc Fabregas.

Ik citeer: 'Cesc is langzaam, hè. Hij is een van de langzaamsten hier. En toch is hij de snelste van ons allemaal. Hij denkt altijd twee seconden vooruit. Soms denk ik, waarom pakt de tegenstander de bal nou niet van hem af? Komt ie weer, piep, met een hele kleine schijnbeweging... Op de training loop ik drie, vier meter achter hem. Haal ik hem in, denk ik ‘Nou pak ik je.’ En dan geeft ‘ie met zijn teen, piep, even een klein passje voor een een-tweetje. Pakt hij weer anderhalve meter. Ik haal hem in in, wil hem pakken, draait ie, piep, net weer weg met een lichaamsschijn. Zo irritant!’

Hier moet ik even pas op de plaats maken, want mijn dynamiek is lang niet van het kaliber Fabregas. Als je dynamiek van een slak hebt is het een schande om je zelf in één lijn te noemen met een grootheid in wording. De woorden van de Rotterdammer over zijn Spaanse ploegmaat zijn echter overduidelijk. Fabregas is gewoon een heerlijke spelverdeler. Balletje ophalen bij de verdediging en vervolgens altijd vooruit denken. Niet terugkaatsen. Nee, indraaien en de weg vooruit zoeken. De spitsen proberen in stelling te brengen. In Nederland kun je Karim El Ahmadi met hem vergelijken. Strategen die voor een snelle balcirculatie zorgen, dat zijn het. Dit soort spelers bepalen of een team aantrekkelijk voetbalt of niet.

Genoeg over de kwaliteiten van kleine midmid. Over naar zijn verleden. Francesc Fabregas Soler zag het levenslicht op 4 mei 1987 in Arenys de Mar, een kleine gemeente in de provincie Barcelona, in Catalonië dus. Cesc, zoals hij al snel wordt genoemd, doorloopt de jeugdopleiding van FC Barcelona. Al snel is duidelijk dat de middenvelder, die in de jeugdteams samenspeelt met Gerard Piqué en Lionel Messi, een gigantisch potentieel heeft. Dat kregen ook de spionnen van Arsenal door. Als Cesc's eerste jeugdpuistjes verschijnen, tellen de Gunners ongeveer vier miljoen euro (opleidingsvergoeding) neer voor de dan 16-jarige Fabregas. In 2003 arriveert het wonderkind, nadat hij op het WK onder 17 wordt uitgeroepen tot beste speler, op Highbury. Hij mag zich gaan meten met vedettes als Dennis Bergkamp en Thierry Henry.

Zo gezegd, zo gedaan. Het Spaanse talent past zich moeiteloos aan. In zijn eerste jaar in Londen stapelen de records zich op. Fabregas debuteert met een leeftijd van zestien jaar en 177 dagen in de hoofdmacht van Arsenal. Een maand later gaat hij de boeken in als jongste doelpuntenmaker in Engeland. In het seizoen 2005/2006 is de begaafde spelverdeler al niet meer weg te denken uit Arsène Wenger's basiself. Naast Patrick Vieira ontwikkelt Fabregas zich stormachtig. In dat seizoen vestigt hij wederom records. Met zijn zeventien jaar wordt hij Arsenal's jongste doelpuntenmaker in de Premier League en Europa. In maart 2006 debuteert hij als 18-jarige voor zijn vaderland tegen Ivoorkust.

Inmiddels heeft hij als 21-jarige (!) alweer 139 competitieduels achter de rug voor Arsenal. Fabregas, die veertien keer scoorde in de Premier League, is na het vertrek van Henry dé blikvanger in het team van Wenger. Ondanks zijn leeftijd stikt hij nu al van de routine. Hoogtepunten was zijn doelpunt tegen AC Milan in de Champions League. Met zijn rake afstandsschot in San Siro was hij het afgelopen seizoen verantwoordelijk voor de uitschakeling van de titelhouder in de Champions League.

Zijn seizoen was goed, maar dat van Arsenal eindigde in mineur. Fabregas speelt dat straks van zich af. Hij wordt hét talent van het toernooi, al betwijfel ik of hij daar genoegen mee neemt. Hij is die status bij lange na al voorbij. Die prijs van beste speler is voor hem meer een prooi denk ik. En jongens, als ik heel eerlijk ben, ik zie Cesc 'em zo pakken. De toekomstig wereldspeler van het jaar gaat vlammen in Oostenrijk en Zwitserland.

Wilco, jouw beurt. Welke houthakker valt bij jou in de prijzen?

De nieuwe toiletten van 'De Kater'

Niet dat ik ze bewust opzoek ofzo, maar ik heb iets met toiletten. Op de middelbare school beleefde ik er misschien wel mijn mooiste tijden, in Syrië maakte ik er iets heel gênants mee en op de huge 4m bij 4m-toiletten op werk blijf ik meestal een half uur hangen om in stilte muziek te luisteren. En ik ben nu weer een toiletervaring rijker want sinds maandag heb ik mijn staafmixer in de mooiste wc-ruimte van Nederland uitgelaten.

Maandagmiddag zat ik met Gaby, Dani en Johnny op het terras in Enschede. Bij De Kater dronken we wat fris en genoten we verder van het vrouwelijk schoon en de mislukte charmeertrucjes van Gaby. Na een paar glazen hield ik het niet meer en besloot ik maar eens naar de wc te gaan. Buurjongen Gaby wilde maar wat graag mee want dan kon hij langs het mooiste meisje van het terras lopen. Eéntje die hem even daarvoor drie keer in een kwartier had afgewezen.

'Heb je de nieuwe wc's eigenlijk al gezien', vroeg de charmeur. 'Nee', antwoordde ik en bedacht wat er nou zo speciaal kon zijn aan een wc. 'Prachtig Johan, echt niet normaal meer', vervolgde hij. 'Wat lul je nou', dacht ik bij mezelf. 'Net of ze er gouden muren hebben.'

Nog voordat de deur openging viel mijn mond open. Dit was inderdaad een keer of drie zo mooi als de woonkamer bij ons thuis. Naast de vele pis- en poeppotten viel mijn oog op de glimmende tegels, de grote spiegels en het allernieuwste apparatuur. Boven elke piespot hing een flatscreen TV. Moet je je voorstellen, met de hand om de slurf in een 5-sterren-toilet kijken naar de laatste aflevering van Prison Break. Hoe mooi kan het leven zijn?

Maar dan zijn we er nog lang niet. Voor mij was het namelijk alsof ik in een wereldstad was beland. Ik wist niet waar ik kijken moest. Overal iets oogstrelends, en dat op een toilet. Ik ging mijn handen wassen, net zo hygiënisch. Handen onder de kraan en het water begint vanzelf te lopen. Nou is dat niet eens zo bijzonder. De 'automatische kranen' zijn tegenwoordig meer regel dan uitzondering.

Toch irriteer ik me er in andere tenten mateloos aan als het water begint te lopen. Bij de ene kraan moet je met je benen drie meter achteruit vanwege de extreem harde straal en om zo te voorkomen dat je nat wordt. In die tenten stopt het water vanzelf met lopen, alleen altijd op een verkeerd moment. Of je hebt nog even nodig en er komt geen water meer uit of je loopt de deur uit en je hoort het achter je nog gieten. Nou, bij De Kater dus absoluut niet. De timing was subliem en ook de straal was perfect.

Niet de HTS-toren of het uitgebreide stadion van Twente,
maar de wc's in De Kater zijn dé bezienswaardigheid van Enschede

Net als bij een vijf-gangen menu kreeg ik aan het eind een heerlijk toetje. Eindelijk hoefde ik mijn hand eens niet te drogen aan een doorweekte handdoek, een föhn waar het as haast uitkomt of een halve rol toiletpapier dat de prullenbak al uitpuilt. Bij De Kater, mijn nieuwe stamcafé, hebben ze een splinternieuwe föhn. Je doet je handen tussen twee blazers en je hebt ze (zonder overdrijven) met vijf seconden schoon. Onvoorstelbaar!

Als herboren stapte ik het toilet uit. Wetende dat het toiletpapier bij ons thuis voorlopig wel even zal blijven liggen. Als ik mijn urine aan voel komen, maak ik aanstalten richting hét café van Enschede. Lekker urineren met een filmpje erbij.

Vergeten voetballer: 5. Penaltykiller Claudio Taffarel

Na twee aanvallers en twee middenvelders is het tijd voor een doelverdediger. Uit de genomineerden Jorge Campos (Mexico), José Chilavert (Paraguay) en Claudio Taffarel (Brazilië) heb ik gekozen voor de man die Oranje in 1998 de das om deed door twee pingels te keren.

Over de geboortedatum van Taffarel bestaat onduidelijkheid. Hij is precies twintig jaar voor mij geboren (8 mei 1966) of elf dagen na die dubieuze datum op 19 mei 1966. Wat wel zeker is, is dat de blonde Braziliaan met Duits en Italiaans bloed terug kan kijken op een aardige carrière.

Het begon allemaal in 1984, toen hij als 18-jarige aansloot bij SC Internacional. Na meer dan vijf jaar in de Braziliaanse competitie trekt de goalie richting Europa, waar hij uitkomt voor Parma, Reggina en Galatasaray. Tussen zijn tweede Italiaanse en eerste Turkse avontuur keepte Taffarel vier jaar voor Atlético Mineiro.

Maar zijn hoogtijdagen in clubverband beleefde hij aan de Bosporus, waar hij met Galatasaray de UEFA Cup en de Europese Supercup behaalde. In de UEFA Cup-finale was hij een sta-in-de-weg voor Arsenal. Zijn reflex in de slotfase van dat duel op de kopbal van Henry is één van de mooiste die ik ooit heb gezien (zie video 2). In 2003 sloot de keeper zijn loopbaan af bij Parma.

Toch is de sluitpost vooral bekend van die ene penaltyreeks in 1998. Oranje leek in dat jaar hard op weg naar de wereldtitel, maar dankzij Taffarel spatte die droom uiteen. De doelman keerde de inzetten van Cocu en R. de Boer en versperde Oranje daarmee de weg naar de finale (video 1). In de eindstrijd ging Brazilië met Taffarel ten onder tegen gastland Frankrijk.

Vier jaar eerder had hij met zijn vaderland in de VS wel beslag weten te leggen op de wereldbeker. Vlak voor dat WK in 1994 tekende hij bij Atlético Mineiro. Op het WK in Frankrijk kroop hij weer uit de anonimiteit. Galatasaray zag zijn kans schoon en haalde de doelman op bij Mineiro. Penaltykiller Taffarel kwam in totaal 106 keer uit voor de Gele Kanaries.

Three of a kind: 19. Het jaar van Portugal

Makkers! Ik wil het een keer kort houden. Mijn voorspellingen spreken straks voor zich en bovendien heb ik nog een poule lopen met veel andere vrienden waardoor ik ze niet al te veel prijs wil geven.

Ik heb Portugal als winnaar aangekruisd. De mannen van Luis Félipe Scolari maakten tijdens hun kwalificatiereeks al een enorme indruk op me. Een solide defensie met Ricardo Carvalho, Pepe, Bosingwa en Miguel. De eerste twee zijn vaste waarde bij een Europese topclub. Bosingwa heeft onlangs een transfer verdiend naar Chelsea en ik heb Arjen Robben Valencia-back Miguel in de laatste twee Nederland-Portugal's niet één keer zien passeren.

Deco vind ik geweldig. Die man die piekt in dit soort wedstrijden. Verder mogen we straks de talenten van Miguel Veloso aanschouwen. Ik verwacht dat de sierlijke middenvelder deze zomer een contract zal tekenen bij Manchester United. Landgenoten Nani en Cristiano Ronaldo gingen hem voor. Samen met Ricardo Quaresma zullen zij de verdedigers slapeloze nachten bezorgen.

Italië kan met zo'n verdediging niet anders dan ver komen. Een finaleplaats voor hen. En Duitsland geraakt net als op het WK tot in de halve finale. Ik ben inmiddels zo achterdochtig dat ik die lotingen niet meer vertrouw. In 2006, WK in Duitsland, werden onze Oosterburen geloot aan Polen, Ecuador en Costa Rica. En ook dit jaar zijn ze weer aan de gemakkelijkst mogelijke tegenstanders geloot: Kroatië, Polen en Oostenrijk. Wederom uit elke pot de meest belabberde opponent. Zou daar een addertje onder het gras zitten? Afijn, Duitsland dus bij de laatste vier.
Oranje bereikt bij mij ook de halve finales, al doe ik daarbij wel een beroep op de factor geluk en mijn nationale trots. Spelers, trainers en andere Nederlanders speculeren erop los. Zo hoorde ik Wesley Sneijder zeggen dat Oranje een grote kans maakt op de Europese titel omdat 'wij' van alle landen de meeste creatieve spelers hebben. Dat is klinkklare lariekoek. Creativiteit is nog geen garantie tot succes. Dat konden we in de kwalificatiereeks zien. Luxemburg werd ondanks alle creatieve impulsen ternauwernood verslagen. Van Roemenië kon met spelers als Van Persie, Robben, Van der Vaart en Sneijder niet eens gewonnen worden. Bovendien zou een sterke verdediging daarbij helpen. Dan kunnen die creatievelingen doen waar ze het best in zijn. Maar ook dat is niet het geval. Op onze 'scharminkel-defensie' kun je niet bouwen.

Bovendien was de uitspraak van de 'nummer tien' van Oranje niet eens waar. De selectie met de meeste creatieve spelers is Spanje. Door Van Basten en Maradona wordt het Zuid-Europese land getipt als Europees Kampioen. Ik neig er heel erg naar. Spelers als Fabregas, Torres, Xavi en Iniesta verkeren in de vorm van hun leven. Toch heb ik geleerd van het verleden. Spanje is op grote toernooien een net-niet-land. Ik hoop dus Nederland of Spanje maar het wordt Portugal of Italië.

Zo Jitse, ik zou er een niet al te lang bericht van maken waarin ik niet al te veel prijs zou geven. Geen van beiden is gelukt want ik kan de alinea's al niet meer tellen en ik heb veel te veel laten lekken. Ben benieuwd hoe Wilco, die nu door zijn glazen bol kijkt, denkt over het komend EK. In ieder geval geen Brits land, want die zijn er niet bij. Wie dan wel Willy?

Van Basten is zijn joker kwijt

Oranje had, in tegenstelling tot andere landen, de beschikking over een joker. Zo één die je bij groot paniek (een achterstand bijv.) kunt inzetten om het tij te doen keren. Ryan Babel was zo'n type. De aanvaller van Liverpool was dan geen basisspeler, maar wel van absolute meerwaarde voor het Nederlands elftal.

Wie herinnert zich het duel tussen Liverpool en Arsenal niet? In de tweede kwartfinale moest Rafael Bénitez iets forceren. De Spaanse oefenmeester haalde onze landgenoot van de bank. Na de 2-2 van Emmanuel Adebayor kreeg Babel het op zijn heupen. Eerst veroorzaakte hij na een fraaie actie een penalty om vervolgens ook nog voor de bevrijdende 4-2 te tekenen. De oud-Ajacied sprintte met Cesc Fabregas om een afgeslagen bal, won het duel van de Spaanse middenvelder en rondde uiterst koel af.
De geblesseerde international heeft iets magisch. Hij is razendsnel, heeft een actie en een keihard schot. Kortom voor verdedigers uiterst moeilijk te dekken. Babel is gewoon onvoorspelbaar, wat hem heel gevaarlijk maakt. Maar Robben dan, hoor ik je denken. En van Persie?

Het probleem van Robben is alleen dat hij vrijwel altijd buitenom gaat. Omdat hij dan met zijn linkerbeen kan voorzetten. Dat is iets doorzichtiger en dus gemakkelijker te dekken voor een (pakweg) Sagnol of Zambrotta. Bij Van Persie is het vaak ook onnavolgbaar. Maar de Gunner heeft weer niet de gave om op elke bal te lopen. De Rotterdammer is lang niet zo snel als Babel, die een dieptepass zomaar uit het niets tot doelpunt kan promoveren.

Ik baal als een stekker, want we zijn onze joker kwijt. En als we die niet nodig gehad zouden hebben dan was het niet erg geweest. Maar ik kan me nou niet voorstellen dat we straks tegen Italië en Frankrijk vroeg op 2-0 komen en die wedstrijd even lekker uittikken. Van Basten, die door het verlies een luxeprobleem minder heeft, krabt zich straks nog wel even achter de oren denk ik.