En óf ik blij ben dat ik voor de buis ben blijven hangen. Wat een fantastische film is dit toch. Net als de meeste films geraakt de hoofdpersoon op de één of andere manier in de nesten, maar komt hij er uiteindelijk uit. Maar waar het verhaal je in andere films koud laat, word je bij The Count of Monte Cristo vanaf het begin
meegesleurd door de hoofdpersoon. In het eerste deel van de film leef je als kijker mee met de machteloze hoofdpersoon Edmond Dantes (gespeeld door Jim Caviezel). Door verraad belandt hij in een cel ergens in een grot in Frankrijk. De omstandigheden zijn er dertien jaar lang verschrikkelijk. Dantes wordt mishandeld, leeft in het donker, slaapt zonder een deken of iets op de grond, krijgt nauwelijks te eten en ga zo maar door. Dantes overleeft een zelfmoordpoging en houdt de moed erin door een in de muur gegraveerde tekst; 'God will give me justice', oftewel 'God zal mij gerechtigheid geven.'Als de hoofdpersoon de hoop lijkt op te geven, komt er hulp vanuit onverwachte hoek. Een medegevangene heeft jaren lopen graven om te ontsnappen, maar deed dat de verkeerde kant uit. Met hulp van de oude wetenschapper graaft Dantes zich een uitweg en komt hij na dertien jaar gevangen gezet te hebben op spectaculaire wijze vrij. Dat is eigenlijk waar deel twee van deze film uit 2002 begint. Waar je in het eerste deel wordt meegesleurd door de prachtige onvoorspelbare wendingen in de film, is in deel twee Dantes' beoogde wraak ontroerend te noemen. Het script laat je ook hier niet in de steek. Het mooie van de rancuneuze Graaf in het tweede deel is dat vrijwel iedere opmerking die hij plaatst - naar vijand, ex-vriendin of dienaar - raak is. Dantes bezorgt je met de confronterende conversaties in het tweede deel meerdere malen kippenvel. En dat komt vooral doordat je zijn opsluiting (dertien jaar doordat hij door een jaloerze vriend werd verraden) nog voor ogen hebt.
Jim Caviezel is lang geen Johnny Depp, Russell Crowe of Mell Gibson, maar laat in deze film wel zien minstens zo veelzijdig te zijn als deze topacteurs. In de 2,5uur-durende film laat Edmond Dantes zien hoe emoties weergegeven dienen te worden. Blijdschap, verliefdheid, verdriet, pijn, woede, angst, wraakzucht enz, allemaal sentimenten die door de inmiddels 39-jarige Amerikaan geweldig gespeeld worden in deze ontroerende roman. De in Washington geboren acteur lijkt een patent te hebben op films met een droevig of uiterst emotioneel moraal. In The Passion of the Christ speelt hij Jezus. Ook in deze door Mell Gibson geregisseerde film geeft Caviezel een aangrijpende weergave van de emoties. The Count of Monte Cristo is samen met The Gladiator mijn grootste aanrader.
