Niet dat ik ze bewust opzoek ofzo, maar ik heb iets met toiletten. Op de middelbare school beleefde ik er misschien wel mijn mooiste tijden, in Syrië maakte ik er iets heel gênants mee en op de huge 4m bij 4m-toiletten op werk blijf ik meestal een half uur hangen om in stilte muziek te luisteren. En ik ben nu weer een toiletervaring rijker want sinds maandag heb ik mijn staafmixer in de mooiste wc-ruimte van Nederland uitgelaten.
Maandagmiddag zat ik met Gaby, Dani en Johnny op het terras in Enschede. Bij De Kater dronken we wat fris en genoten we verder van het vrouwelijk schoon en de mislukte charmeertrucjes van Gaby. Na een paar glazen hield ik het niet meer en besloot ik maar eens naar de wc te gaan. Buurjongen Gaby wilde maar 
wat graag mee want dan kon hij langs het mooiste meisje van het terras lopen. Eéntje die hem even daarvoor drie keer in een kwartier had afgewezen.
'Heb je de nieuwe wc's eigenlijk al gezien', vroeg de charmeur. 'Nee', antwoordde ik en bedacht wat er nou zo speciaal kon zijn aan een wc. 'Prachtig Johan, echt niet normaal meer', vervolgde hij. 'Wat lul je nou', dacht ik bij mezelf. 'Net of ze er gouden muren hebben.'
Nog voordat de deur openging viel mijn mond open. Dit was inderdaad een keer of drie zo mooi als de woonkamer bij ons thuis. Naast de vele pis- en poeppotten viel mijn oog op de glimmende tegels, de grote spiegels en het allernieuwste apparatuur. Boven elke piespot hing een flatscreen TV. Moet je je voorstellen, met de hand om de slurf in een 5-sterren-toilet kijken naar de laatste aflevering van Prison Break. Hoe mooi kan het leven zijn?
Maar dan zijn we er nog lang niet. Voor mij was het namelijk alsof ik in een wereldstad was beland. Ik wist niet waar ik kijken moest. Overal iets oogstrelends, en dat op een toilet. Ik ging mijn handen wassen, net zo hygiënisch. Handen onder de kraan en het water begint vanzelf te lopen. Nou is dat niet eens zo bijzonder. De 'automatische kranen' zijn tegenwoordig meer regel dan uitzondering.
Toch irriteer ik me er in andere tenten mateloos aan als het water begint te lopen. Bij de ene kraan moet je met je benen drie meter achteruit vanwege de extreem harde straal en om zo te voorkomen dat je nat wordt. In die tenten stopt het water vanzelf met lopen, alleen altijd op een verkeerd moment. Of je hebt nog even nodig en er komt geen water meer uit of je loopt de deur uit en je hoort het achter je nog gieten. Nou, bij De Kater dus absoluut niet. De timing was subliem en ook de straal was perfect.
wat graag mee want dan kon hij langs het mooiste meisje van het terras lopen. Eéntje die hem even daarvoor drie keer in een kwartier had afgewezen.'Heb je de nieuwe wc's eigenlijk al gezien', vroeg de charmeur. 'Nee', antwoordde ik en bedacht wat er nou zo speciaal kon zijn aan een wc. 'Prachtig Johan, echt niet normaal meer', vervolgde hij. 'Wat lul je nou', dacht ik bij mezelf. 'Net of ze er gouden muren hebben.'
Nog voordat de deur openging viel mijn mond open. Dit was inderdaad een keer of drie zo mooi als de woonkamer bij ons thuis. Naast de vele pis- en poeppotten viel mijn oog op de glimmende tegels, de grote spiegels en het allernieuwste apparatuur. Boven elke piespot hing een flatscreen TV. Moet je je voorstellen, met de hand om de slurf in een 5-sterren-toilet kijken naar de laatste aflevering van Prison Break. Hoe mooi kan het leven zijn?
Maar dan zijn we er nog lang niet. Voor mij was het namelijk alsof ik in een wereldstad was beland. Ik wist niet waar ik kijken moest. Overal iets oogstrelends, en dat op een toilet. Ik ging mijn handen wassen, net zo hygiënisch. Handen onder de kraan en het water begint vanzelf te lopen. Nou is dat niet eens zo bijzonder. De 'automatische kranen' zijn tegenwoordig meer regel dan uitzondering.
Toch irriteer ik me er in andere tenten mateloos aan als het water begint te lopen. Bij de ene kraan moet je met je benen drie meter achteruit vanwege de extreem harde straal en om zo te voorkomen dat je nat wordt. In die tenten stopt het water vanzelf met lopen, alleen altijd op een verkeerd moment. Of je hebt nog even nodig en er komt geen water meer uit of je loopt de deur uit en je hoort het achter je nog gieten. Nou, bij De Kater dus absoluut niet. De timing was subliem en ook de straal was perfect.
Niet de HTS-toren of het uitgebreide stadion van Twente,maar de wc's in De Kater zijn dé bezienswaardigheid van Enschede
Net als bij een vijf-gangen menu kreeg ik aan het eind een heerlijk toetje. Eindelijk hoefde ik mijn hand eens niet te drogen aan een doorweekte handdoek, een föhn waar het as haast uitkomt of een halve rol toiletpapier dat de prullenbak al uitpuilt. Bij De Kater, mijn nieuwe stamcafé, hebben ze een splinternieuwe föhn. Je doet je handen tussen twee blazers en je hebt ze (zonder overdrijven) met vijf seconden schoon. Onvoorstelbaar!
Als herboren stapte ik het toilet uit. Wetende dat het toiletpapier bij ons thuis voorlopig wel even zal blijven liggen. Als ik mijn urine aan voel komen, maak ik aanstalten richting hét café van Enschede. Lekker urineren met een filmpje erbij.
