Wat als we kampioen worden?

Volgens mij droom ik. Wie maakt me wakker? Of anders, laat deze natte droom nog maar even doorgaan en met een climax eindigen op 29 juni. Nederland staat nu al op zijn kop. Wat nou als we kampioen worden?

Tussen vijf en zes werd ik gisteren opgepikt door mijn neef Ferrit. We haastten ons naar zijn ouders (mijn oom en tante), daar pikten we grote neef Yasser op om ons vervolgens weer te haastten naar het nieuwe pand van Platform Aram. Tot voor de aftrap van Oranje heb ik een potje gepoold, een kaartje gelegd en het één en ander meegepikt van de titanenstrijd tussen Roemenië en Italië. Ik zei het tijdens die wedstrijd al. Als dit gelijk blijft en Oranje rolt die Fransozen op, zijn we met twee vingers in de neus Poulewinnaar.

Zo gezegd, zo gedaan. 'Op kappél', zou mijn teamgenoot Peter zeggen. Het was, ondertussen met zo'n honderd andere knotsgekke yoyo's in de tent, smullen geblazen aan de Vlierstraat. Bij elk doelpunt ging het dak eraf. Nederlanders die zeuren over integratie moeten er maar eens een kijkje komen nemen. Bejaarde Aziz met een oranje hoed op zijn grijskale kop, Gabriël in een oranje 1988-shirt en met een Gullit-pruik op en grapjas Saumé met een oranje muts en een oranje handschoen om van zo'n kwart meter. Gezien het formaat kon ik niet anders dan de link naar mijn staafmixer leggen.

Het verschilt helemaal niet zo veel van de doorsnee Hollandse tent waar de toekomstige kampioen aanschouwd werd. Ook bij ons waren er toeters, bellen en bier. Het 'tis stil aan de overkant' en 'hup Holland hup' waren ook bij ons te horen en net als in alle Nederlandse woonkamers maakt pessimisme steeds meer plaats voor rasoptimisme. 'We pakken ze allemaal', riep Kamil en 'dit wordt een historische maand', voegde Sleyman toe.

En dan had ik (bewust) de realisten aan het woord. Kamil en ik gingen voor de wedstrijd de zaal langs voor het invullen van een poultje, met alleen de einduitslag. Dertig personen wisten we te slijten. De gelijke spelen en nederlagen voor het Nederlands elftal waren op één hand te tellen. Besim en Shafir, twee van de grootste voetballeken, vulden gekscherend 4-1 in en kregen rond een uurtje of elf ieder dertig euro overhandigd. Metin en Melke (respectievelijk met 5-1 en 6-1 als eindstand) waren teleurgesteld omdat ze nog zo op die vijfde en zesde treffer rekenden.

Na het laatste fluitsignaal, die door alle rumoer nauwelijks te horen was, haastte de helft zich naar 'rotonde'. Ondanks dat er in Enschede zo'n twintig zijn hoef je niet uit te leggen welke rotonde. Als je in Pluskut zegt rotonde weet iedereen dat je die van bij het Dish Hotel in het centrum bedoelt. Bij elk interland het decor van de knettergekke Oranje-fans, en dat worden er schijnbaar steeds meer.


Na de 3-0 overwinning op Italië bij dé Rotonde

Voor buitenstaanders is het nauwelijks voor te stellen. Als je als immigrant net naar Nederland komt, denk je dat die lui stuk voor stuk miljonair zijn geworden. Of dat ze vrede op aarde hebben kunnen bewerkstelligen, een middel tegen kanker hebben gevonden of afgerekend hebben met een gruwelijke dictator. Maar voor een gewonnen EK-wedstrijd gaat het veel te ver. Dus dat wordt nog wat, als we Europees kampioen worden.