uitleggen, voordat ik de grappen vanavond op het terras of bij de vereniging naar de oren krijg geslingerd.Eens in de week ben ik sparringspartner van Matti en/of Gaby. Dan gaan we een potje tennissen zodat zij geen Sugar Lee Hooper-achtige gewichten bereiken. De tennisbanen waren woensdag echter bezet. Matti kwam daarop met het geniale idee om een potje te gaan squashen. Achteraf kan ik hem daar wel voor schieten. Maar goed, we begaven ons, nadat Gaby tien minuten met de dame achter de bar had staan discussieren over een balletje met één of twee puntjes, naar de squashbanen. Anderhalf uur lang leefden we ons uit met twee peervormige rackets en een rubberen balletje. Routinier Gaby liet ons alle hoeken van baan 12 zien en was daarom als eerst uitgeput. Het lijkt me niet dat hij dat gespeeld heeft.
Matti en ik verlieten de baan zo'n twintig minuten later. Gaby kwam vanuit de kantine aangesjokt met een flesje Spa blauw. 'Total-loss', roep ik. Gaby lacht. 'Ik kan niet meer', kreunt Matti. Gaby lacht opnieuw. 'Wacht maar', zegt de squashkoning dan. 'Morgen hebben jullie last van de reet, niet normaal meer.' Matti en ik kijken elkaar verbaasd
aan. Een paar potjes squash en je krijgt last van de achtergevel? We hebben toch niet op dat racket gezeten?Maar nu begrijp ik dus wat Gaby bedoelt. Vanochtend kreeg ik mijn billen nauwelijks van het bedlaken. Matti belde, maar ik stond te douchen (lees: mijn reet te masseren). Die heeft ook last van de anus, bedacht ik me bij het zien van zijn naam op mijn toestel. Joe bellen en aan de overkant van de lijn begon het gekreun: 'Johan, dit is niet normaal meer. Vanochtend viel het nog mee, maar het wordt steeds erger.'
Ik kan pas sinds een jaar of twee spreken van een achterste. De laatste tijd heb ik achterin wat extra pondjes gekweekt. Daardoor heb ik de afgelopen twee dagen de pijn ook kunnen voelen. Maar bij Matti, wiens ass je kunt vergelijken met die van Serena Williams, moeten de billen dan helemaal op een kookplaat gelegen hebben. Ik heb met hem te doen. Dus Gaby, ik denk dat we het voortaan maar bij tennis laten. Scheur ik de riempjes in mijn reet niet af en gaan de flink opgepompte airbags van Matti ook wat langer mee.
