Ter inleiding voor de autochtone bezoekers van mijn blog: Jaarlijks, meestal in de tweede week van januari, organiseert de Syrische vereniging Platform Aram uit Enschede een zaalvoetbaltoernooi voor haar gemeenschap in en buiten Enschede. Met vier teams (twee teams van Platform Aram en twee van Qennisrin) zijn de Enschedeërs hofleverancier van het toernooi. De overige deelnemers komen meestal uit andere delen van Twenthe, Amsterdam, delen van Duitsland en vaak ook Brussel. Ieder jaar doen er tussen de vijftien en twintig ploegen mee. Deelnemen is toegestaan vanaf achttien jaar, al zit er elk jaar wel een getalenteerde uitschieter bij. Elke wedstrijd duurt een kwartier.
Enschede domineert weer
Waar Enschede vanaf de eeuwwisseling kansloos bleek met bijeengeraapte pubers die niet opgewassen bleken tegen de fysieke Duitsers en frivole Hengeloërs, wordt er nu weer goed aan de weg getimmerd. Wat heet, de laatste twee jaar bleef de hoofdprijs bij de organisator. Dit jaar stonden er drie Enschedese teams in de kwartfinale. Twee van hen, Platform Aram 1 en Qennisrin 1, overtuigden in de poule- en knock-out-fase en bereikten daardoor de eindstrijd.
Zo werd Hengelo, verliezend finalist in 2007, in de halve finale zonder genade naar de slachtbank geleid door het verrassend goed presterende Qennisrin 1 (1-5). De Hengeloërs die alom geprezen worden om hun sterke collectief konden dit jaar nauwelijks imponeren. Qennisrin en Platform Aram lukte dat zoals gezegd wel. Vooral de prestaties van Qennisrin waren verbazingwekkend. Voor de klinkende zege op Hengelo in de halve finale, werd de streekgenoot in de poule ook al verslagen (1-0). In de kwartfinale had Qennisrin geen kind aan Gronau, dat na de 4-0 nederlaag de grens weer over mocht.
Platform Aram 1 bereikte zoals verwacht feilloos de finale. De drie poulewedstrijden leverden in totaal negen punten op en die vorm werd in de knock-out-fase vastgehouden. Naam- en stadgenoot Platform Aram 2 dolf in de kwartfinale het onderspit (1-0) en Rijssen moest er bij de laatste vier met grotere cijfers aan geloven (5-1).
Dat de finaleplaats geen verrassing was heeft te maken met de gevestigde namen en de eerder behaalde prijzen van het team. Met oud-professionals Robert Demirel, Metin Aydin en Yohannes Yarburg in de gelederen behaalde het team in 2007 en in eerdere jaren onder een andere naam ook al de eerste prijs. Het prof- en zaalverleden van de spelers was ook dit jaar weer duidelijk zichtbaar in de Diekmanhallen. Als Metin (ex-Heracles en nu amateurtopscorer in de regio Oost) eens een wedstrijd verzaakte, stond Robert (ex-Heracles en ex-Go Ahead, foto rechts) op. Voor de tegenstanders was het hopen dat niet beiden het op de heupen hadden, want dan was het helemaal uitkijken geblazen.
Dat de felbegeerde Aram Cup zeker in de stad zou blijven, weerhield de Enschedese finalisten er niet van het publiek een spectaculaire eindstrijd voor te schotelen. Onder toeziend oog van bisschop Polycarpus nam Qennisrin brutaal de leiding. Tanjos Botros (rebound) en David Inan (blunder keeper) zetten de underdog op een verrassende 2-0 voorsprong. Robert (naar mijn mening de beste van allemaal afgelopen zondag) bracht de spanning terug en Metin trok de stand vlak voor tijd helemaal gelijk. In de verlenging was het gedaan met Qennisrin, dat in no-time tegen een 4-2 achterstand aankeek. Zodoende kon het team van Aziz Bilgic (ook wel bekend als de Aydins omdat vier van de zeven spelers uit die familie komen) de titel prolongeren.
En óf ons volkje voetbaltalent heeft
Dat het niveau bij dit toernooi best hoog ligt blijkt uit de eerder genoemde namen, die ooit een wedstrijd of meer gespeeld hebben op profniveau in Nederland. Naast Metin, Robert en Yohannes zaten er dit jaar een paar bij die nog steeds (weliswaar nog in de jeugd) uitkomen voor een bvo. Zo toonden Andreas Gurkan (A1 GAE) en Gaby Jallo (A1 FC Twente) hun kunsten in de zaal. Eerstgenoemde verloor met Qennisrin in de finale terwijl de linksback van Twente in de kwartfinale al verloor van Platform Aram 1.
Nebil Cimen, Sikri Cimen (beiden Gronau) en Albert Aksu (Qennesrin 2) speelden in het verleden voor Heracles. Nebil speelde onder Fritz Korbach en Theo Vonk zelfs een handvol wedstrijden in het eerste bij de Almeloërs. Christopher Cicek (Hengelo) verliet Go Ahead Eagles afgelopen zomer om te gaan voetballen in het eerste elftal van Tweedeklasser Tubantia uit Hengelo. Om maar aan te geven dat wij best kunnen ballen. Maar dat hoef ik eigenlijk helemaal niet te bewijzen nu er in de Eredivisie in de persoon van Kennedy Bakircioglu (Ajax), Yasar Takak (Vitesse) en George Mourad (Willem II) drie Syrische spelers actief zijn. Sharbel Touma verdient zijn centen tegenwoordig bij Borussia Mönchengladbach, dat bovenaan staat in de Tweede Bundesliga in Duitsland.
'Wij gaan er nog overheen'
Winnaar Lucas Aydin (op de foto in actie tijdens het toernooi in 2007, toen hij tevens werd uitgeroepen tot beste speler) behaalde bij zijn derde deelname voor de tweede maal de eerste prijs. Hij kan er vooralsnog geen genoeg van krijgen. 'We werden vooraf getipt als titelkandidaat, maar dan moet je het alsnog wel even waarmaken. In de finale wisten we dat we het moeilijk zouden krijgen. Qennesrin won dik van Hengelo, dat doe je niet zomaar. Robert was vandaag geweldig, Metin scoorde in de knock-out-fase in elke wedstrijd een belangrijk doelpunt en Ersin vond ik in de finale heel sterk spelen. Dit is nu de derde keer dat ik meedoe en de laatste twee keer heb ik gewonnen. Het blijft heel mooi.'
Verliezend finalist Elias Gouriye was teleurgesteld, tevreden, realistisch en vastbesloten tegelijk. 'Ik vind het klote. Het toernooi duurde één minuut te lang voor ons. Platform Aram was sterker dan ons. Voor de verlenging wist ik dit is een verloren zaak, we waren kapot. Het is wachten tot Hengelo en de 'Aydins' hun troon verliezen aan ons. Vorig jaar verloren we kansloos in de halve finale. We komen steeds dichterbij en we gaan er nog over heen, dat weet ik zeker.'
Dames blijken in eens van voetbal te houden?!
Tijd voor wat échte opinie nu! Wat mij de laatste jaren is opgevallen als ik kijken ga bij onze zaal- en veldtoernooien, is het toenemende aantal dames dat een glimp wil opvangen van de beste voetballers binnen onze gemeenschap. Het zijn er veel meer dan in eerdere jaren. En gekker is misschien nog wel, dat ze thuis en tegenover vriendinnen altijd roepen: 'Ik haat voetbal' en 'mijn broer(tje)s kijken alleen maar voetbal, ik word gek van hun'. Toch raar hoor, dat ze dan op een zondag in de winter vanuit overal naar het Diekman in Enschede komen om te zien wie beslag legt op een nepzilveren trofee.
Hoe komt dat dan? Want daar ben ik toch wel erg benieuwd naar. Is de verbinding van het internet ineens slecht? Heeft mams ineens een vaatwasser aangeschafd en hoeft de afwas niet meer gedaan te worden? Of nog erger. Zijn de pionnetjes van mens-erger-je-niet of Monopoly zoek? Je snapt dat ik ergens naar toe wil. Schijnheilig en wanhopig vind ik dat. Dan maar generaliseren, maar ik durf te wedden dat er niet één bij zit met een fatsoenlijke eigen mening en een sterke persoonlijkheid. Mijn ware zit er in ieder geval dus niet bij.