Dat het tij snel kan keren voor een voetballer ondervond de inmiddels 21-jarige Maduro in de eerste jaren van zijn carrière. In vijftig dagen schopte de geboren Almeerder het van Ajax2 tot het grote Oranje. Na nog geen drie complete wedstrijden in de hoofdmacht van de Amsterdammers, vond bondscoach Marco van Basten - die hem nog kent uit zijn tijd als trainer bij de beloften van Ajax - de pupil (die zijn laatste jeugdpuistjes nog moest uitdrukken) rijp genoeg om voor zijn eerste A-interland.
Heel Nederland maakt kennis met - zoals dat zo mooi heet - een wonderkind. Tussen de grote jongens (Edwin van der Sar, Robin van Persie, Philip Cocu en Ruud van Nistelrooy) houdt Maduro zich keurig staande. Wat heet; in de interlands die volgen neemt hij Oranje als invaller bij de hand. Waar Philip Cocu als verdedigende middenvelder niet in staat bleek een fatsoenlijke aanval in te leiden, baart de jonge Ajacied wel opzien met zijn opbouwende kwaliteiten. Maduro is constant aanspeelbaar en opvallender nog; hij bepaalt het tempo. Daar waar nodig temporiseren, en indien nodig vertragen. Twee stappen vooruit denkend en indien mogelijk altijd de voorwaartse pass. Het gogme (zoals Jan van Halst dat zo mooi noemt) van de Antilliaan is net wat Oranje nodig blijkt te hebben om eens wel dominant en attractief te zijn. Dat doorziet ook Ruud van Nistelrooy, die voor de camera's van SBS vol ongeloof spreekt over de jongste Oranje-debutant.De rustgevende middenvelder zet zichzelf dus ongekend snel op de voetbalkaart en krijgt de vergelijkingen dan ook om de oren geslingerd. De 'power van Frank Rijkaard' en de 'voetbalintelligentie van de Braziliaan Socrates'. Het mooiste compliment komt van commentator Frank Snoeks. Als aanvoerder Maduro op het jeugd-WK door de defensie van Benin soleert en de bal ook nog eens achter de doelman tussen de palen krijgt, vergelijkt Snoeks de doelpuntenmaker met Franz Beckenbauer. De woorden 'kaiser Hedwiges' zijn legendarisch en illustratief voor de speelwijze van de heerser op het middenveld.
Onder Danny Blind, die de opgestapte Ronald Koeman is komen vervangen bij Ajax, gaat de stormachtige ontwikkeling van Maduro verder. Hij is niet weg te denken uit de Ajax-basis en draagt in een aantal wedstrijden zelfs de aanvoerdersband. De aandacht van de pers gaat dan naar een tot dan toe onderbelichte kwaliteit van Maduro. Zijn leiderschap is in het wankelende Ajax van oud-aanvoerder Danny Blind meer dan welkom. Eindelijk iemand die de mouwen opstroopt, de ploeg op sleeptouw neemt en de poppetjes goed kan neerzetten. 'Ik heb dat eigenlijk altijd gehad, al sinds de Ajax-jeugd. Ik ben in bijna alle elftallen aanvoerder geweest', verklaart de captain als hem gevraagd wordt waar die leiderschap vandaan komt.Maar als Blind het veld moet ruimen voor Barcelona-assistent Henk ten Cate, begint de teloorgang van Maduro in Amsterdam. Wat zoveel weg had van een sprookje, wordt gaandeweg een nachtmerrie. Henk ten Cate schopt zijn middenvelder haast letterlijk uit de wolken en laat hem weer onderaan beginnen. Maduro blijkt, mede vanwege het gebrek aan vertrouwen, niet bij machte de berg opnieuw te beklimmen. Als hij ook ietwat vooruitkomt, glijdt hij door een foeterende Ten Cate of blessure weer terug. Eind 2006, als Ajax met 3-2 verliest van Vitesse, boort de Ajax-trainer zijn speler volledig de grond in. 'Ik moest Hedwiges brengen omdat Roger geblesseerd raakte. Maar ik wilde hem ook weer wisselen. Hij mocht blijven staan omdat Gabri de rode kaart kreeg. Anders had ik hem weer van het veld gehaald. Nu zie je ook waarom hij bij mij weinig voetbalt.'
Maduro zelf heeft nooit expliciet aangegeven dat Ten Cate de voornaamste oorzaak is van zijn vormcrisis. Het gebrek aan vertrouwen en de scheldpartijen noemt hij nog net niet 'terecht' maar hij zegt wel te snappen waarom hij niet speelt. De hoofdpersoon zelf kijkt meer naar het loodzware programma dat hij sinds zijn debuut in Ajax1 heeft moeten afwerken. Door zijn presentie op het jeugd-WK in 2005 en zijn deelname aan het WK in Duitsland in 2006 ziet Maduro alleen gras en is er geen tijd voor strand en rust. Daarvoor betaalt hij naar eigen zeggen de tol als de nieuwe trainer medio 2006 zijn intrede doet in diens geboortestad Amsterdam.
De niet fitte Maduro sukkelt met zijn fysiek en dat kost hem zijn basisplaats bij Ajax. Het feit dat hij ver weg is van zijn oude vorm doet het bestuur in de hoofdstad besluiten te wachten met de contractonderhandelingen. Ajax moet met een tiental spelers onderhandelen over een nieuw contract en op dat lijstje heeft technisch-directeur Martin van Geel Maduro's naam er ergens onderaan nog net opgefriemeld. Opvallend is dat met jongens als Thomas Vermaelen (op dat moment nog geen vaste waarde) en Edgar Manucharyan (die vaker in het ziekenhuis is dan op de Toekomst) wel snel wordt onderhandeld. Dat blijkt een 'mes in de rug' voor het talent.Dat Maduro afgelopen week voor Valencia debuteerde tegen Atlético Madrid, is te wijten aan het behoudende optreden van Ajax bij de contractonderhandelingen. Het laten wachten van je speler is hetzelfde als zeggen: 'Hedwiges, we twijfelen of je wel goed genoeg bent?' Hoe bestaat het dat een bestuur twijfelt over contractverlenging van een jongen die de meest stormachtige ontwikkeling sinds de eeuwwisseling heeft meegemaakt? Dat zijn ontwikkeling enigszins stagneerde was voor Van Geel en co reden om maar eens te wachten met de onderhandelingen. Zo ga je niet om een potentiële wereldspeler.
Ajax wist van de jonge twintiger dat hij fantastisch kan voetballen. Dat had hij laten zien in het rood-witte shirt, maar ook in het Oranje-tenue. Of was Van Geel die solo en zijn invalbeurten soms vergeten? Met die topvorm in zijn achterhoofd had de td van Ajax moeten zeggen: 'Hedwiges, je zit nu in een dip maar we hebben vertrouwen in je. Je hebt immers laten zien dat je veel waarde voor ons kunt hebben. We hopen dat je hier weer naar je oude vorm kunt groeien om straks die overstap naar de Europese top te kunnen maken. Want dat heb je in je.' En op het moment dat je de speler op die manier beloont, zal hij zich uit zijn naad werken voor 'zijn club'. Haalt hij het oude niveau niet? Geen man over boord. Juventus en PSV informeerden eerder al. Met een meerjarig contract kan Ajax een fiks bedrag ontvangen. In ieder geval meer dan de drie miljoen die het nu slechts ontving vanwege zijn aflopende contract.
Maar Ajax' vertrouwen in Maduro (hetgeen 'strijder' betekent) was heel ver te zoeken. Reden voor hem om de boosdoeners eind 2007 zelf in de wachtkamer te zetten als de onderhandelingen wat het bestuur betreft kunnen beginnen. De verdiende loon voor Ajax, dat dan natuurlijk al een nieuwe verbintenis tot 2012 met hem had moeten hebben. Het heeft Maduro zelfs zoveel pijn gedaan, dat die onderhandelingen een formaliteit worden. Als Maduro aangeeft speeltijd te willen in verband met het aankomende EK, wordt duidelijk dat zijn toekomst buiten Amsterdam ligt.
Ten Cate slaagde er wel in Babel en Sneijder te laten groeien. In de ballon Maduro kreeg de huidige veldtrainer van Chelsea er geen lucht meer bij. Dat was ook niet echt mogelijk gezien de onvoorstelbare vorm van de belofte. Maar de ballon laten barsten had absoluut niet gehoeven. Het toverwoord vertrouwen komt bij Ten Cate, die Urby Emanuelsson ook meerdere malen openlijk bekritiseerde, niet voor. Dat is natuurlijk erg. Maar erger nog is dat de technisch-directeur daar vatbaar voor bleek.Zoals eerder gezegd heb ik Van Geel hoog zitten. Bij AZ haalde hij steeds de juiste spelers binnen. Jongens met potentie die onder Co Adriaanse enorm konden groeien. Bij Ajax doet hij niet veel anders. Hij kijkt waar het de selectie aan ontbeerd, en gaat op zoek in alle Europese gaten en hoeken. Zo had Ajax al jaren geen goalgetter meer. Aankoop Huntelaar, waarvoor negen miljoen 'peanuts' was volgens Van Geel, bleek een schot in de roos. In de tijd dat Ajax met de vele tieners veel weg had van een speeltuin, zocht de td naar routine. Met Edgar Davids en Jaap Stam haalde hij geheel onverwacht twee ervaren Nederlandse toppers binnen. 'Maar Jurgen Colin dan', hoor ik je denken. Dat was de wens van Ten Cate. Die de nietsnut nog kende van zijn tijd bij NAC en pleitte voor de komst van de rechtsback van het altijd sterke Norwich City.
Waar de trainer hem liet vallen, had Van Geel het zonnetje voor Maduro wel kunnen laten schijnen. De onderhandelingen bleven uit. En daar zitten we dan als Ajax-fans. Wetende, gezien Maduro's topprestaties in 2005 en 2006, dat onze club de toekomstige captain van Oranje voor een fooitje heeft laten gaan naar Valencia. Koeman, die hem op 24 februari 2005 liet debuteren tegen AJ Auxerre, bekeek de perikelen bij zijn oude club met argusogen en mag nu voor 4,5 jaar genieten van één van 's werelds grootste talenten. Maduro heeft er goed aan gedaan de club die hij zo lief heeft te verlaten. Als mensen je laten stikken, kun je ze beter de rug toekeren.
