27 april, 2008

'Was ik maar een wijf!'

Als ik Oberhausen zeg, denkt het gros van mijn vrienden aan wat anders dan de mooie Shopping Mall Centro. Maar dat je ook een geweldige dag kunt hebben zonder de red light zone van de West-Duitse stad te bezoeken, hebben Dani, Isa, Danny (Isa's broertje) en ik zaterdag bewezen.

Voor Dani en mij begon de dag al erg vroeg. Om half tien stond de inmiddels genaturaliseerde Turk voor mijn deur. Onze nieuwe kapper kortwiekte ons in een goed uur waarna we ons naar Gronau haastten. Isa, net klaar van zijn nachtdienst, mochten en moesten we zelfs wekken om op jacht te gaan naar een kostuum voor het Paasfeest van zondag.

In Gronau hing die niet. Isa's vader had ons geattendeerd op de geweldige pakken in zijn woonplaats. Ik had mijn bril niet op, maar ik weet zeker dat ik ze ook met bril niet gevonden zou hebben. 'Nordhorn', riep Dani. Isa stemde in, zijn broertje dus automatisch ook maar ik weigerde mijn tijd te verspillen in een semi-Duitse arbeidersstad waar we met goed geluk twee geschikte winkels zouden vinden.

Toen ik Oberhausen riep, verwachtte ik eigenlijk nooit dat ze zouden instemmen. 'De lekkere en goedkope hoeren' (wat volgens mij nooit zo kan zijn als je voor sex betaalt) zouden ze misschien heel even doen twijfelen maar de afstand zou ze uiteindelijk doen besluiten mij een 'nee' te verkopen. Maar die 'nee' kwam er maar niet en die 'nee' werd zelfs een 'ja' toen David Citgez (een bekende Syrische zanger) ons in de zonnebankstudio wees op het toeristische karakter van het fraaie Oberhausen. 'Op de rugweg aufpassen jongens, daar en daar ist zeker een camera', waarschuwde de zanger nog in een soort van NederDuits.

Isa nam de autosleutels over van de met snelwegangst kampende Dani en haastte zich eerst hals over kop naar zijn huis om zijn telefoon op te halen. Op de parkeerplaats voor zijn deur liepen we zijn ouders tegen het lijf. Ze stonden op het punt boodschappen te doen maar stelden hun marktbezoek even uit om een praatje met ons te kunnen maken. Isa's vader verbaasde zich over het feit dat we niks vonden in de winkel die hij ons had aangeraden. De keuze voor Oberhausen verbaasde hem nog meer. '200km man, morgen nog niet thuis.'

Maar de sympathieke man kon zijn zoon gelukkig niet overtuigen. Toen we eindelijk op de snelweg reden en we al snel het eerste bord met de richting Oberhausen zagen, had ik het niet meer. De afstand Gronau-Oberhausen was 85km, en niet 200km zoals Isa's vader beweerde. 'Typisch mijn vader. Altijd zwaar overdrijven', zei Danny. 'Als het half drie 's nachts is, komt hij naar me toe en zegt ie; 'Danny, vier uur! Moet slapen he.'

Even na tweeën was onze bestemming bereikt. Als mijn kameraden en teamgenoten nog twijfels hadden over het winkelcentrum, dan waren die na de eerste paar stappen al verdwenen. Ik werd bedankt en aan hun omgeslagen humeur merkte ik dat het wel eens een leuk dagje kon worden. En dat werd het ook.

We sjokten van winkel naar winkel en het liefst kochtten we ze allemaal leeg. Hoewel de bagage aan het eind aardig vol leek, viel ons koopgedrag reuze mee. De kofferbak leek met vier paar schoenen en één kostuum voller dan ie eigenlijk was. Het gekke was dat alleen Danny slaagde in het uitzoeken van Paaskleding. 'De grote drie' lukte dat niet, tenzij je voetbalschoenen onder je pak draagt met Pasen.

Hoewel er genoeg keuze was voor heren (Isa en Dani hebben ook zeker 41 kostuums gepast) maakte Isa (bijnaam Bootie) zich boos over de vele mogelijkheden voor vrouwen. Waar het op neer kwam is dat mannen het bijvoorbeeld moeten doen met alleen een broek en vrouwen kunnen kiezen uit een broek, jurk, (mini-)rok enz. 'Was ik maar een wijf!', schreeuwde de wanhopige Isa uit toen hij weer eens langs een winkel voor vrouwen liep.

Dat de pessimist alle herenwinkels zonder kostuum verliet had naar eigen zeggen vooral met pech te maken. Of het pak was te duur, de kleur beviel niet, de stof was was niet optimaal of de maten waren niet goed. Dat laatste was ook het geval bij één van de eerste kostuums die door Bootie werd geprobeerd. Prachtig pakkie, mooie kleur, goede stof alleen had de pantalon iets te lange broekspijpen. Dani had daar wel een goede oplossing voor. 'Kun je toch afkorten of niet Isa'. Ik keek de modekoning in kwestie aan en we schoten opnieuw in de lach. Krijg je dan een op maat gemaakte pantalon of bedoelt onze Turk dat je dan een 'panta' krijgt?


We maakten zaterdag nog veel meer hilarische momenten mee. Naast het winkelen hebben we Deutschlands nächster top model mogen aanschouwen en hebben we op het boulevard genoten van het zonnetje die de bloedmooie Duitse dames duidelijk uit de winterslaap had gewekt. Om kwart over acht waren zo'n beetje alle winkeldeuren gesloten en besloten wij huiswaarts te keren. Dat duurde langer dan verwacht.


Isa vroeg bij een pompstation heel lief naar de goede weg richting Enschede om vervolgens op het 'moment suprème' de afslag te missen. Door de enorme vertraging kreeg ik thuis nog een paar slippers naar mijn hoofd geslingerd van mijn moeder. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een superdag die mogelijk deze week nog herhaald zal worden met een wat bredere clan.

26 april, 2008

Barry Ballon

Anoek, het zusje van mijn zwager, gaat vandaag trouwen. Mijn zus Martine is zo slim geweest de touwtjes van het organiseren van de bruiloft in handen te nemen en zich te laten kronen tot ceremoniemeester. Een klus die ik dus nooit aan zou nemen omdat het een soort van tweede full-time baan wordt.

Toch is de bruiloft van Anoek in goede handen. Ik ken haast niemand die zo creatief is als mijn zus. Wat dat betreft zal het wel een origineel, verrassend en daardoor ook onvergetelijk knalfeest worden. Echter, dankzij Martine's ongekende creatieve impulsen werk ik straks zwaar gehavend mijn eerste paasei (wij vieren het later dan de andere Europeanen) naar binnen.


Maandag belde ze; Of ik donderdag even kon helpen met ballonnen blazen. 'Geen probleem', dacht ik. De woonkamer van de kersverse bruid en bruidegom zal wel voorzien moeten worden van de nodige ballonnen. Met mij slaat ze twee vliegen in één klap. Blazen en gezien mijn lengte is ophangen dan ook een stuk gemakkelijker. Maar de illusie van even blazen en dan richting kameraden kon ik snel genoeg laten varen.



Martine opende de deur voor me en wees me direct de weg naar boven. 'In die kamer moet je zijn', klonk het al grinnikend. Ik opende de deur en zag twee jongens en een meisje (konden zo de kinderen van SGP'er Bas van der Vlies zijn). Er lagen al ongeveer tweehonderd ballonnen. Dat was heel fijn want daarmee hadden de drie al een-tiende deel gedaan. 'Nog 1800 ballonnen te gaan', sprak Martine haar stomverbaasde broertje toe. En daar begon ik, stipt acht uur, aan mijn eerste balon.


Om tien uur waren we, inmiddels met een flink versterkte crew, eindelijk door die pokkedingen heen. (Een staaltje creativiteit van mijn zus: 'Vuilniszakken opblazen. Die zijn groot en kunnen onderop op de vloer met daar dan weer de ballonnen overheen. Dat vult de boel aardig op.' Zou ik nooit opgekomen zijn.) Gelukkig hadden we één goede pomp, anders had ik er waarschijnlijk nog gezeten. Ik heb zeker tweehonderd keer mijn longen aan het werk gezet. Minimaal twintig nieuwe kleuren heb ik ontdekt en zeker dertig reclamesoorten heb ik tussen de lippen gehad.


Het ergste kwam echter na afloop. Ik dacht dat ik mezelf een dienst bewezen had omdat ik voortaan met evengrote longen als die van Haile Gebrselassie door het leven zou gaan. Maar die Ethiopische marathon-longen kunnen me nu gestolen worden. Ik kreeg diezelfde namelijk nog last van flinke hooikoorts. Ik bleef maar in de ogen wrijven en had rond middernacht nog rodere ogen dan een smokende Jamaicaan. 'Trekt wel weg', dacht ik. Maar toen ik zag dat mijn wallen nog lager hingen dan die van Wim Kok, begon ik me echt zorgen te maken. Het snot hing me tot onder de kin. Als ik op dat moment een auto was, zou ik niet eens toegelaten worden tot de APK-keuring. Van Hepatitis A t/m Z ben ik inmiddels enigszins genezen. Maar je snapt hoop ik dat Barry Ballon geen balon meer kan zien of ruiken.


Desondanks heb ik mijn aandeel gehad in het feestje van Anoek en (ik meen) Egbert. Het resultaat was echt prachtig. Je moet je voorstellen dat jouw slaapkamer tot een meter onder het plafond vol zit met ballonnen. Lopen kon niet meer en die dingen waaiden zo weer de kamer uit als we de deur niet op een kiertje hielden.

Ik zei nog wel tegen Jeroen & Martine: 'Je moet in één van deze tweeduizend ballonnen jullie cadeau doen. Een flapje van tweehonderd euro ofzo. Niet zeggen welke en hun laten achterhalen waar ie zit.' Eén van mijn collega's - echt zo'n type dat onderzoekt of de moleculen in een pot pindakaas een cactus kunnen veranderen in een tulp - had een camera bij zich en maakte wat shotjes. Ik hoop dat ik aan een 'eindfoto' kan komen, dan zal ik 'em hier op mijn blog tonen.

21 april, 2008

Three of a kind: 7. Anti-voetbal garantie voor prijzen

Haa die Jitse. Ben jij een kloon van Hugo Borst ofzo? Jullie zijn het namelijk niet alleen met elkaar eens over het schitterende aanvalsspel van Arsenal. Hij kan zich ook al vinden in jouw reactie op Gert-Jan Verbeeks pleidooi voor een subtopper als kampioen. In zijn laatste column laat de AD Sportwereld-hoofdredacteur zijn licht ook schijnen over de gewaagde woorden van nieuwe Feyenoord-trainer. Jullie mening is vrijwel identiek. Ook Hugo denkt dat Ajax en PSV de komende decennia de scepter zwaaien in de Eredivisie. Eens in de twaalf jaar zullen zij onderbroken worden door Feyenoord.

Of Ajax nog zo vaak de schaal in ontvangst zal nemen vraag ik me echt af. Mooi, aanvallend voetbal - en dan komen we bij mijn onderwerp - is een 'must' in Amsterdam. Zolang dat het geval is, zie ik het heel somber in.

Op school hebben wij Ibrahim Afellay heel vaak geïmiteerd om zijn standaardantwoorden bij de clichérijke vragen van het Nederlandse sportjournaille.
Joep Schreuder: 'Gefeliciteerd Ibrahim, een knappe zege waarin jij wederom je stempel hebt kunnen drukken op de wedstrijd?!'
- Afellay: 'Ja, het ging goed vandaag. Ik denk dat we heel degelijk gespeeld hebben. Maar het hele team verdient een compliment.'

Toen ik gisteren halfbezopen terugkeerde van het bescheiden kampioensfeestje van ons eerste elftal, schrok ik me een hoedje. Het babyface van PSV deelde (ik hoop onder invloed van champagne) een flinke sneer uit naar de runner-up uit de hoofdstad. 'In Amsterdam hebben ze altijd de grootste mond, maar resultaten ho maar.' Volgens mij wil jij de begaafde middenvelder het liefst een kopje kleiner maken om deze uitspraak Jitse, of niet?

Afellay's woorden waren verrassend en gewaagd maar ondanks dat ze een kern van waarheid bevatten vond ik ze onverstandig. Hugo deed eind december 2007 in één van zijn columns al een voorspelling voor het huidige seizoen: 'We krijgen, en dat staat halverwege al vast, een kampioen van de armoe.' Hij heeft meer dan gelijk gekregen. PSV veroverde uiteindelijk de landstitel op de laatste speeldag en mag zich voor de vierde keer op rij de beste van Nederland noemen. Als ik PSV'er was geweest, zou ik me voor die laatste kampioensschaal echter doodschamen. Ik vraag me vooral af of die mensen van 'Eindhoven de gekstuuh' eigenlijk weten waar ze fan van zijn.

PSV-fans kregen in de helft van de competitiewedstrijden dit seizoen niet meer dan één treffer te zien van 'hun' ploeg. Daarnaast is de solide PSV-defensie ook dit seizoen weer de ploeg met de minste tegentreffers en kunnen we achter de naam van Heurelho Gomes de meeste 'clean sheets' noteren: 17. Wat ik me dan zo afvraag; Wat drijft een PSV-supporter om te gaan kijken als je vantevoren al weet dat er niet al te veel goals gescoord zullen worden en 'jouw ploeg' niet al te veel intentie heeft om te gaan voetballen.

Het anti-voetbal vult de prijzenkast verder op. (Ik ben haast geneigd te zeggen 'Gomes vult de prijzenkast verder op'.) Het is niet alleen in de lichtstad zo. In heel Europa is de trend gezet. Italianen en ploegen als Chelsea en Liverpool stappen de wei op (en dan met name in de CL) om de tegenaanval te pareren en niks weg te geven. Twee of drie aanvallende spelers zijn altijd wel in staat dat ene doelpuntje te maken. Bij dit soort ploegen is het resultaat heilig. Balletje gaat vaker terug dan vooruit. Tijdrekken en drie wissels benutten horen ook bij hun anti-voetbalproces.

De belangrijkste reden dat de aanvallende ploegen in het mes lopen is de ruimtes die ze weggeven. Om mooi aanvallend voetbal te spelen moet je het veld groot houden. Als je het veld lang en breed houdt speel je op grotere ruimtes die door de tegenstander afgedekt moeten worden. Dat is wanneer er gaten ontstaan en dat is waar ploegen als Arsenal en FC Barcelona naar op zoek zijn. Snel combinerend een weg banen door de compacte defensie van de tegenstander.

Dit soort voetbal is gigantisch aantrekkelijk. Barca zette de afgelopen jaren de toon en Arsenal doet dat vooral dit jaar. Maar ook een ploeg als Sevilla heeft menig hart bij de voetbalkenner gestolen. Het probleem van het mooie voetbal is echter dat je bij balverlies ook heel veel ruimte weggeeft. Omdat de spelers het veld lang en breed maken kan de tegenstander razendsnel counteren door het midden. (De tegenstanders bevinden zich immers nog aan de zijkanten.) Daar komt bij: Als je constant drukt en op de helft van de tegenstander speelt blijft er veel ruimte achter je eigen verdediging liggen. Het tweede doelpunt van Liverpool door Torres en met name de vierde van Babel tegen Arsenal waren daar een perfect voorbeeld van.

Ja Jitse, dit is het moderne voetbal. Met behoudend resultaatvoetbal is de kans op succes vele malen groter dan met dominant totaalvoetbal. José Mourinho had bij Porto eens een strategie ontworpen om Barca of Real af te stoppen. Toen hij eindelijk klaar was keek hij op zijn velletje en zag hij dat hij drie spelers te veel in de basisopstelling had staan. De Portugees wilde de tegenstander terugdringen en had daar veertien spelers voor nodig. Toen hij dat aan de pers vertelde, was dat natuurlijk ludiek bedoeld, maar je snapt nu dat hij fervent liefhebber is van de Italiaanse Catenaccio-stijl. Ook Rafael Bénitez past zijn opstelling om de haverklap aan. Lekker leunen en counteren. De Spanjaard speelde het afgelopen seizoen pas ergens in april voor de tweede keer op rij met eenzelfde opstelling als die week ervoor.
Het zijn zware tijden voor de voetballiefhebber. Het liefst hebben we natuurlijk alleen maar wedstrijden als Milan-Arsenal, maar dat zit er niet in. De tijd dat ploegen van hun eigen kracht uitgingen is voorbij. Mekkerend publiek kan gedimd worden met prijzen. Kijk maar naar Eindhoven, waar geen fan zich bekommert om het slaapverwekkende voetbal van zijn ploeg. De zwakte van PSV was te zien toen tegen Fiorentina en FC Twente ineens het spel gemaakt moest worden. Volendam moet komend seizoen oppassen in het Philips-stadion. Niet te veel aanvallen zou ik zeggen, want dan is de koploper op zijn best. Verdedigen is momenteel gemakkelijker dan aanvallen. En daar sluit ik graag mee af.

Tijd om onze bescheiden Tukker weer aan het werk te zetten. Met de apotheose in zicht wordt het langzaamaan tijd dat we ons gaan fixeren op het naderende EK en de OS. Deze week werd bekend in welke poule het Olympische team zit en liet Foppe de Haan weten dat Roy Makaay zeker meegaat naar Peking. Naast de Feyenoorder zullen er nog twee dispensatiespelers gekozen worden. Wat vind je van Foppe's eerste keuze Wilco en wie zou jij meenemen? En denk je dat we een rol van betekenis gaan spelen in het veelbesproken China?

UPDATE - In aanloop naar de CL-clash tussen Barcelona en Manchester United geeft Rio Ferdinand uitleg over hoe de Spanjaarden afgestopt dienen te worden.
"We moeten als team verdedigen en compact spelen. Als we teveel ruimtes weggeven heeft Barcelona precies de spelers in huis om dit af te straffen. Hopelijk staan we goed en weten we, net als in Rome, onze tegenstander te snel af te zijn met gevaarlijke counters.''

Hoezo ideaal voorbeeld? Dit is precies wat ik bedoel. Niet van de eigen kracht uitgaan, maar aanpassen aan de tegenstander. De tegenaanval pareren, lekker counteren en zo hopen op een goed resultaat. En je zult zien, United staat straks in de finale in Moskou ook.

17 april, 2008

Drugsverslaafd

Waar de Nederlander paddo's en coke heeft, hebben wij Syrische mensen boezar'e. Dat klinkt als een Aziatisch massavernietigingswapen, maar het het is gewoon onze benaming voor zonnepitten. Die dingen zijn niet weg te denken uit onze cultuur en al helemaal niet rond de Christelijke feestdagen.

Net als jullie hebben wij ze in verschillende soorten en maten; De zwaar bezouten grijze, de kleine gele uit een gewone meloen en de beruchte bruin/zwarte uit de watermeloen. Deze laatste soort wil ik er even uitlichten.

Met Pasen en Kerst zet ik mijn smaakzintuigen het meest aan het werk. Mams heeft dan twee dagen moeite gedaan om de watermeloenpitten klaar te maken voor consumptie. Elk half jaar zweert ze dat het de laatste keer is dat ze ermee aan de slag gaat. En ik ben de oorzaak.

Tellen lukt me niet. Maar ik denk dat ik zo rond april/mei en december/januari toch wel een kilootje of zes naar binnen werk. Als ik een schatting moet maken dan zijn dat ongeveer vijftigduizend zonnepitten. En omdat ook deze versie flink bezout wordt, zal ik ook daar ook wel een kilootje van naar binnen krijgen.

Welk ingrediënt precies de verslaving veroorzaakt weet ik niet. Maar feit is wel dat ik er niet vanaf kan blijven. Elke keer weer heb ik aan het eind de tong kapot, gigantisch droge lippen en laagje geel over mijn tanden heen. Boezar'e zijn de grootste drugsverslaving in onze gemeenschap en ik weet zeker dat elke Yoyo zichzelf herkent in dit verhaal.

Wat ze denk ik ook zullen herkennen is dat wanneer er bezoek komt, je vaak bij vijf á zes personen de handen heen en weer ziet gaan, van hand naar mond dan he. (Vieze doordenker.) Binnen vijf minuten is de asbak vol met schillen en kun je em gaan legen. Maar denk erom, direct terug want een paar gasten heeft de hand al weer vol met nieuwe schillen.

Die zakken met pitten kun je trouwens kopen. Wij halen ze in een levensmiddelenwinkel en niet in de shop. Ik geloof dat je ze in 5-, 10- en 25 kg-zakken hebt. (Niet dat je denkt dat de foto hieronder van onze schuur is en dat mijn moeder daar dagelijks snijdt, pitjes vist en verzamelt.) Wat altijd mooi is om te zien, is als Nederlanders die pitten naar binnen proberen te werken. Waar wij er per pit met behulp van tanden en tong er maximaal twee seconden over doen om de kern eruit de wippen, doen onze landgenoten er vaak meer dan een minuut over per pit. Prachtig om ze te zien klungelen met zo'n glad pitje.

We eten zomers trouwens wel veel watermeloen. (Op foto1 zie je dan ook mijn broertje. Hij had vorige zomer nog geen tandjes maar we leren em op jonge leeftijd kennismaken met onze biggest drug.) Het bovenste en onderste deel van de watermeloen snijden we er dan af. Het schijfje dat je er dan uitgewerkt hebt, snij je in vier gelijke stukjes. Die gooi je op en dan moet je een 3-1-combinatie krijgen om een wens te kunnen doen. Dat wil zeggen drie keer buitenkant of drie keer binnenkant. De combinaties 4-0 en 2-2 zijn fout.

Zo! Een aantal trouwe Hollanders dat mijn weblog bezoekt, had mij gevraagd een indicatie te geven van één van onze rituelen. Nou de boezar'e zijn dus een kenmerk van onze gemeenschap. Ze zijn zwaar verslavend en uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de eerste afkickklinieken al in aanbouw zijn.


PS. Neem me niet kwalijk voor het wij/jullie-taalgebruik. Met de integratie zit het meer dan goed hoor, maak je daar geen zorgen om. Ik ben nu ook de herhalingen van ik hou van Holland aan het kijken. En ik ken wel alle Monopoly-straatnamen van NL en en kan meer artiesten die in Ahoy gespeeld hebben opnoemen dan aanwezige BN'ers als Irene Moors en Wolter Kroes. Dus dat zegt genoeg. Mijn woordkeuze was puur om het verhaal wat gemakkelijker te maken. Neemt u mij dus niet kwalijk.

10 april, 2008

Three of a kind: 4. Ondankbare Catalanen

Dank je wel Jitse. Ik ben het niet helemaal eens met je wat betreft de play-offs. Je speelt 34 wedstrijden en aan het eind sta je waar je hoort te staan. Nu pak je twintig punten meer dan je 'concurrent' en eindig je evengoed. Als je dan twee wedstrijden verzaakt, hang je. Ik vind dat wrang en onterecht, maar goed dat terzijde.

In Barcelona vliegen de zakdoekjes over de toonbank. De werknemers van Tempo en Page draaien overuren en hun werkgevers denken er serieus over na om over te gaan op ploegendiensten om zo meer productie te bewerkstelligen. Wat is namelijk het geval, het FC Barcelona van Frank Rijkaard en Johan Neeskens presteert ver beneden de maat. Wat gebeurt er dan in Spanje, toeschouwers gaan zwaaien met zakdoekjes. Een teken dat de trainer zijn spullen moet pakken en dat het tijd is voor een frisse wind. Vergelijk het met de Romeinse tijd, dat de Romeinse toeschouwers in een ArenA na een gladiatorengevecht het vonnis van de gevangene vellen.

Ik kan me er heel erg over opwinden jongens, want Barcelona is in het buitenland toch mijn cluppie (Ja, inderdaad ook vanwege mijn tweede vader, die er zes jaar speelde). Kritiek is altijd welkom, maar het moet terecht zijn. Bij sceptische houding van de verwende Catalanen is ongegrond. Een trainer die een zwaar wankelende topclub uit de put trekt, het beste voetbal van Europa laat spelen, een cup met de grote oren en twee Spaanse landstitels schenkt, verdient meer krediet. Barcelona bezet momenteel de tweede plaats met zeven punten achterstand op Real Madrid en staat in de halve finale van de Champions League. Zo slecht is dat nog niet. Helemaal niet als je ziet hoeveel dragende spelers de succestrainer het hele seizoen al moet missen.

Deco en Messi
Als je het met een willekeurige voetballiefhebber hebt over Barcelona, is Ronaldinho de eerste naam die valt. Maar weet je, ik geef geen cent meer om deze volgevreten vedette. Dinho loopt de kantjes eraf en heeft al tijden niks meer laten zien. Je voelt gewoon dat Rijkaard hem een hand boven het hoofd houdt. De voormalige balvirtuoos is echter net zo ondankbaar als zijn aanbiddende toeschouwers en betaalt op het veld niks terug aan zijn trainer.

De belangrijkste spelers van de Blaugrana zijn Deco en Messi. De naam Deco zal je misschien verbazen, maar ik hoop die verbazing bij je weg te nemen. Uit de CL-statistieken van vorig seizoen bleek dat de Portugees de meeste meters van iedereen aflegt. Ook is van Deco bekend dat hij veel overtredingen begaat en incasseert.

Voor het aanvallende systeem van Barcelona is dat cruciaal. De aanvallen beginnen bij de aanvallend ingestelde spelverdeler die verdedigend misschien nog wel meer waarde heeft. Deco onderschept bal na bal en weet precies wanneer een overtreding nuttig is. Als de tegenstander lijkt te gaan counteren zit de onvermoeibare geboren Braziliaan er bovenop en voorkomt hij met onderschepping of een kleine overtreding een tegenaanval. (Dat noemen we met een deftig woord 'balrecuperatie'.) Gevolg is dat de tegenstander zich geen weg kan banen door de linies van Barça. Zo blijft de ploeg van Rijkaard constant in balbezit en heeft de kwetsbare defensie niet al te veel te doen.

Die kwetsbaarheid is de laatste weken gebleken. Bij wedstrijden als tegen Betis, 2-0 voor 3-2 verlies, merk je Deco's absentie. Even een tegenstander blokkeren om te hergroeperen en de aanval van de Andalusiërs in de kiem te smoren is er dan niet bij. Je mist het en het breekt de ploeg op. Frustrerend om te zien.

In een editie van Hard Gras las ik een citaat van Robin van Persie. De aanvaller van Arsenal sprak over het overdonderende aanvalsspel van Barcelona en de cruciale rol die Lionel Messi daarin speelt. Om een lang verhaal kort te houden: 'Messi is zo snel en zo wendbaar, dat Barcelona altijd wel een gaatje creëert in de defensie van de tegenstander', beweert Van Persie. En gelijk heeft hij natuurlijk. Messi is één van de beste, zo niet de beste, aanvallers ter wereld. Bojan is een waardige vervanger, maar hij heeft lang niet zoveel rendement als zijn Argentijnse collega. De absentie van Messi breekt ook zijn medespelers op. Zo is Eto'o lang niet meer zo trefzeker als voorheen en blijft Henry zoeken naar treffers. Dat de doelpunten van de voet van Xavi en Yaya Touré moeten komen zegt heel veel. Messi is net als Deco een onmisbare schakel.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over de langdurige afwezigheid van Carles Puyol (blessure) en Samuel Eto'o (Africa Cup). Denk bij Manchester United eens Cristiano Ronaldo en Wayne Rooney weg. Of een nog treffender voorbeeld. PSV speelde vandaag zonder Ibrahim Afellay en Jefferson Farfán en het was niet om aan te zien. 'Tandeloos PSV' lees ik op internet. Zo was het maar net. De constant volle ziekenboeg moet een reden zijn voor het rood-blauw gekleurde Camp Nou om zich wat coulanter op te stellen.

Verwend, ondankbaar en hypocriet
Het kwakkelende Newcastle United stelde halverwege dit seizoen Kevin Keegan aan als nieuwe manager. King Kev moest de Magpies behoeden voor degradatie. Zijn aanstelling had aanvankelijk een averechts effect. De eerste negen (!) wedstrijden werden niet gewonnen en degradatie kwam steeds dichterbij. En toch was er op St. James Park geen bezopen Brit die zijn club of trainer schoffeerde. In Barcelona is dat wel anders.

Een paar namen schiet me zo te binnen. Carlos Rexach, Louis van Gaal, Serra Ferrer en ik meen ook Radomir Antic, allemaal faalden ze in het vullen van de prijzenkast en vergrootten ze de kloof tussen Barça en de Europese top. Ook Frank Rijkaard leek het aanvankelijk niet te lukken de weg omhoog in te slaan. Maar de ommekeer kwam er halverwege het eerste seizoen. Barcelona zette een reeks neer en belangrijker nog, het woord totaalvoetbal (begin jaren negentig geïntroduceerd door Cruijff) werd door de verheugde socios weer in de mond genomen.

Dat bleek het begin van een prachtige periode. De hel veranderde in een paradijs. Mooi aanvallend voetbal dat ook nog eens prijzen opleverde, Frenk kon niet meer stuk bij het publiek. Twee landstitels, de Champions League en twee Spaanse Super Cups. Verder lanceerde hij een paar toptalenten. De ontwikkeling van Lionel Messi, Andrés Iniesta en nu ook Bojan Krkic is onnavolgbaar. Rijkaard werd in de armen genomen en heel de stad was weer trots om in dé stad te wonen.

Nu, na een seizoen zonder prijzen, hebben ze er genoeg van. De man die hun nachtmerrie veranderde in een natte droom, en ervoor zorgde dat ze weer met een glimlach naar het werk kunnen, kan wat hun betreft 'moven'.
Ik snap dat niet, zo iemand bewijst toch dat hij dé man is. Rijkaard verdient na zijn bewezen diensten een contract voor het leven. Ferguson zit al tig jaar in Manchester en pakte nog maar één Champions League-titel. Wenger in een decennium nul. Voor Rijkaard, in 2006 verkozen tot wereldcoach van het jaar, lonkt de tweede al in vijf jaar. Wat wil je nog meer. Ze mogen een voorbeeld nemen aan het publiek in Newcastle. Tien jaar prijsloos en al strijdend tegen degradatie nog niet klagen. Het publiek in Catalonië is ondankbaar en veel té verwend.

Maar goed, laten we de Middellandse Zee verlaten en het wat dichter bij huis zoeken. Wat verwacht jij van het competitieslot Wilco? Krijgen we net zo'n apotheose als vorig seizoen? Heb je vrede met de prestaties van Twente? Enz. Het woord is aan u!

Christian Vieri was bijna filmster

James Gray weet hoe je de kijker erbij houdt. De regisseur van de film 'We own the night' zorgt in de openingsscène letterlijk dat de kijker aan zijn trekken komt. Kameraad Habib had me al gewaarschuwd voor het eerste stukje, maar ik viel alsnog bijna van mijn stoel. Eva Mendes bevredigt zichzelf en maakt daarbij best aangename oerwoudgeluiden. Op het moment dat ik dacht 'ik wil wel een handje helpen' komt de hoofdpersoon van de film helpen om de behoeftes van zijn mokkel verder te bevredigen. Ik zette mijn bril erbij op en dacht 'What the fuck, dat is Christian Vieri. Die voetbalnomaad die al 764723 werkgevers heeft gehad.'

Na de film ben ik eens gaan opzoeken of de trend van voetbal- naar filmcarrière gezet is door Vinnie Jones. Maar de robuuste Brit moet nog even wachten op een nakomeling. Het was namelijk niet Christian Vieri, van wie ik nog een Lazio-shirt heb met nr. 32, maar Joaquin Phoenix. De 33-jarige Puerto Ricaan (foto 1) is bezig aan een opmars in de filmindustrie. Zo speelde hij in 8MM met Nicolas Cage en legde hij in The Gladiator Russel Crowe (Maximus) het vuur aan de schenen als keizer Commodus.

En Vieri (foto 2). Ja, die beleeft met Fiorentina een aardig seizoen. De club uit Florence houdt AC Milan waarschijnlijk uit het Champions League-toernooi en behaalde zojuist ten koste van PSV de halve finale van de UEFA Cup. De productiviteit van de 34-jarige spits blijft echter gering. In 23 wedstrijden (voornamelijk invalbeurten) scoorde hij vijf keer. Zijn contract loopt af en er is een grote kans dat hij straks zal beginnen aan zijn twaalfde (!) Italiaanse werkgever. Voor het zelfde geldt wordt ie acteur. Maar dat is dus nog niet zeker. Wat wel zeker is, is dat hij als twee druppels water op filmster Joaquin (grote kans dat ik mijn zoontje later zo ga noemen) Phoenix lijkt. Check de pic's.

08 april, 2008

Three of a kind: Verbeek is een zegen voor Feyenoord

Allereerst wil ik jullie bedanken heren voor het feit dat ik het spits mag afbijten. Het fijne is dat ik nu zelf een onderwerp mag kiezen, terwijl de volgende van mij afhankelijk is. Maar wees gerust, een uitgemolken voetbalgebeurtenis zul je van mij niet krijgen.

Het is de week van de trainers. Louis van Gaal kleineerde de LTS'er, Aad de Mos wilde beweren dat de Eredivisie zo op het einde een knock-out-competitie is en André Wetzel en Gert-Jan Verbeek vonden een nieuwe werkgever. Eigenlijk heb ik zin om 'Mos' met de grond gelijk te maken, maar ik vind dat hij een openingsbericht niet waard is. Gert-Jan Verbeek, die vanmiddag dus tekende in De Kuip, is dat wel en krijgt de voorkeur boven het arrogante rekenwonder uit Arnhem.

Willem van Hanegem laat in zijn wekelijkse column in het AD weten dat het te voorbarig is om te beweren dat Verbeek klaar is voor Feyenoord. Volgens De Kromme moet nog maar blijken of hij een gearriveerde oefenmeester is. Daar ben ik het absoluut niet mee eens. Verbeek heeft mij de afgelopen seizoenen meer dan weten te overtuigen van zijn kwaliteiten.

Bij een topclub worden in de zoektocht naar een nieuwe trainer andere criteria gehanteerd dan bij een kleine club. RKC zal straks iemand zoeken die de club in de Eredivisie houdt. Of dat nou met foeilelijk voetbal gebeurt boeit niet. Handhaven is het belangrijkst. Bij een topclub is dat anders. Een grote supportersschare wil verwend worden en verwacht mooi, dominant voetbal. (Kijk naar Ajax en naar Capello die bij Real ondanks de Spaanse titel moest vertrekken ivm een te behoudende tactiek.) Het Legioen van Rotterdam wil straks mooi voetbal zien. Wat dat betreft was het voor hen ook dit seizoen afzien.

Vorig seizoen ging alle lof naar AZ vanwege het oogstrelende voetbal. Dit seizoen zijn de complimenten en superlatieven voor Heerenveen. De Friezen leggen alle toppers hun wil op met mooi en attractief voetbal. Verbeek heeft een formatie gekneed die alles in huis heeft om negentig minuten lang te gaan. Sibon fungeert als aanspeelpunt en daar plukten Alves (nu Sulejmani) en de opkomende Bradley de vruchten van. Pranjic en Beerens zijn creatieve vormgevers die ook nog eens wedstrijd kunnen beslissen.

Heerenveen is een perfecte mengelmoes. Vooral op het middenveld en aanval loopt een ideale mix. De verdediging is een beetje de achilleshiel geweest. Dingsdag en Zuiverloon zijn zekerheidjes, maar Breuer en de linksbacks (Jong A-Pin, Drost en Svec) waren te wisselvallig en dat heeft - wie weet - Heerenveen misschien wel de titel gekost.

Qua speelwijze haalt Feyenoord dus een topper binnen. Het materiaal om er opnieuw een dominant seizoen van te maken is in Rotterdam bovendien aanwezig. Het voordeel van Feyenoord is dat de selectie nagenoeg in tact zal blijven. Dit in tegenstelling tot Ajax en PSV, waar de steunpilaren zich mogen verheugen in de belangstelling van Europese topclubs.

Een ander criterium voor een trainer van een topclub is het beter maken van spelers. Feyenoord is eigenlijk al een tijdje net geen top meer. Het hangt er al een paar jaar tegenaan en het hoopte dit jaar onder Van Marwijk de stap weer te maken naar Nederlandse en Europese top. Maar we kunnen twee wedstrijden voor het einde al concluderen dat de nieuwe bondscoach van Oranje daarin heeft gefaald. Ondanks de grote investeringen in voorbeeldige routiniers is de opmars van Feyenoord uitgebleven. Om die stap alsnog te kunnen maken moeten onder andere de spelers met potentie beter gemaakt worden. De verwachting was dat zij dit seizoen aan de hand van de nieuwe trainer en de ervaren aankopen die stap zouden maken.

In Rotterdam-Zuid loopt dus een paar ruwe diamanten rond. Jonathan de Guzman, Luigi Bruins, Nicky Hofs, Nuri Sahin en Andwélé Slory hebben gigantisch veel potentie. In hun ontwikkeling zijn ze echter, mede door van Marwijk, gestagneerd. Verbeek kan ze, gezien zijn verleden, die stap wel laten maken. Die garantie lijkt de huidige nummer vijf nu al te hebben. Het lijstje in Friesland is oneindig: Huntelaar, Hanson, Samaras, Alves, Dingsdag, Zuiverloon, Bradley, Pranjic, Sulejmani, Sibon, Poulsen, Roorda enz. Allemaal maakte ze onder de 45-jarige Tukker grote stappen voorwaarts. Verbeek is een slijptang en dat gaan ze in Rotterdam ondervinden.

Tot slot is omgang met media belangrijk. Grote clubs worden door meer ogen gevolgd en krijgen van media meer (kritische) aandacht. Een goede trainer dient de aandacht juist in te schatten en te pareren. Hij bepaalt daardoor ook of het binnen de club rustig blijft. Van Marwijk slaagt daar, omdat hij altijd eerlijk en objectief is, heel goed in. Ook Verbeek heeft een nuchtere visie. Hij is een persoonlijkheid maar niet met een te groot ego zoals Van Gaal, Mourinho of De Mos. Verbeek loopt niet weg voor de waarheid en zal de confrontatie met de media niet uit zichzelf opzoeken. Ook hier is het rapport dus positief.

Het mag dus duidelijk zijn dat Verbeek, die ooit bij het van hier op een steenworp afstand liggende Zuid Eschmarke speelde, voor mij de ideale man is voor Feyenoord. Vergelijk hem met Frank Rijkaard. Nuchtere persoonlijkheid met dominante speelwijze en iemand die spelers laat doorontwikkelen. Ja jongens, ik denk dat Gert-Jan Verbeek een zegen is voor Het Legioen in Rotterdam-Zuid.

Van Marwijk geeft het stokje over aan Verbeek en ik geef hem aan Wilco. Aad de Mos moest van mij achteraan aansluiten, maar ik geloof dat hij bij jou al wel ergens vooraan staat. Welke indruk heeft deze Hagenaar de afgelopen weken op jou gemaakt Wilco?

Start rubriek 'Three of a kind'

Het idee lag er al wat langer, maar door de tentamenperiode zijn we er simpelweg niet aan toegekomen. Jitse, Wilco en ik hebben enige tijd geleden al besproken om iets te doen met een 'doorgeefrubriek'. Het idee heb ik afgekeken bij VoetbalPrimeur, waar 'Boss' Jelmer met andere redactieleden zijn licht laat schijnen over actuele voetbalgebeurtenissen. In principe houden wij het ook bij voetbal, of Jitse moet een keer over Ana Ivanovic heen zijn gegaan.

Ik heb straks de eer om het spits af te bijten en mijn visie te geven over een speler, wedstrijd, gebeurtenis, trainer enz. De schrijver bepaalt het onderwerp voor de volgende en geeft het 'toetsenbord' dan door. Zo is er dagelijks een nieuw voetbalstukje op onze site te lezen. De links van mijn classmates vind je rechts in de kantlijn. Oh ja, de berichten zijn te herkennen aan de naam van onze rubriek: 'Three of a kind'

04 april, 2008

Orgaanmat, meehelersex en erfbron

Het niet tegen de verlies kunnen is een echt Inan-trekje. Ik ben na een nederlaag met een spel of wedstrijd vaak even chagerijnig, floep er dan wat ongenuanceerde scheldwoorden uit maar daarna is alles weer koek en ei. Mijn neef Ferrit is wat erger. Als hij niet met de zege aan de haal gaat kun je het best even bij hem uit de buurt blijven. 'Hou je f***ing bek dicht' en 'laat me met rust' klinkt het dan. Bij mijn woeste neef (twee jaar ouder) moet zelfs zijn eigen poeslieve vrouw het dan ontgelden. Maar de allesovertreffende trap bij ons in de familie is toch de door vetzucht verwarde Yasser.

Vrijwel elk weekend komen we bijeen met zijn drieën - heel af en toe met vier als intellectuele spek-en-bonen-spelers als David (neef, 17 dagen ouder dan ik) en Touma (kameraad) mee willen doen - bijeen om ons vocabulaire te testen met het bordspel Scrabble (hoezo toppunt van integratie). Nadat we flink wat fastfood hebben ingeslagen en Ferrit ons een lesje heeft geleerd met ProEvolutionSoccer, begint de Inan-oorlog.

Moi is eigenlijk (hoe kan het ook anders) geniaal. Ik heb donderdag ook al gezegd: 'Als we een originaliteitsprijs zouden uitreiken, ben ik elke keer weer de gelukkige'. Dat was de andere twee in het verkeerde keelgat geschoten. Maar de waarheid hoeven we niet te verbergen. Ik kom iedere keer weer met de mooiste woorden: 'Hyena', 'schopte', 'sexen' enz. Maar ook woorden die op mijzelf ('strak') en op bijvoorbeeld Yasser ('zeug') slaan. Bovendien ben ik de enige die altijd de deadline van 3min ruimschoots haalt.

Mijn neef Ferrit verdient enige bewondering voor zijn doorzettingsvermogen. Hij weet bij voorbaat al dat hij kansloos is, maar blijft brainstormen naar lange en dure woorden. Veel levert zijn inspanning alleen niet op. Je hoort hem ook bij iedere beurt zeggen. 'Aaaaah, ik kon bijna dit woord leggen' en 'ik had jullie bijna te pakken'. Waar hij ons met PES alle hoeken laat zien, geraakt hij met Scrabble nooit op de hoeken van het bord.

Je hebt valsspelers en je hebt valsspelers. Big Cousin Yasser is er alles aan gelegen de meeste punten te scoren. Wat doe je dan. Je wrijft over de steentjes om te voelen welk letter je pakt. Je zegt dat je wat te drinken pakt, maar gluurt dan sneaky over de bunker bij de buurman om te zien of je zijn topwoord onschadelijk kunt maken. Ook donderdag haalde hij het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik stond een straatlengte voor en dat was hem niet ontgaan. Normaal laat je na je beurt het zakje op tafel liggen om er dan 'blind' nieuwe steentjes uit te halen en weer tot zeven letters te komen. Wat doet die zeug. Hij legt het zakje op zijn schoot, haalt er een handvol steentjes uit en bekijkt welke hij eventueel zou kunnen gebruiken om de inhaalrace in te zetten. Dat hij op heterdaad werd betrapt maakte hem niks uit.

Yasser heeft, en dat moet ik heel eerlijk bekennen, een heel goede woordenschat. Maar daar moet je dan geen misbruik van maken. Zijn aanwezigheid zorgt er eigenlijk voor dat we een neutrale scheidsrechter moeten inhuren. Een leraar Nederlands ofzo die hem haarfijn uitlegt dat woorden als 'orgaanmat', 'meehelersex' en 'erfbron' uit de duim gezogen zijn en niet in de Nederlandse taal voorkomen. Ferrit en ik reageren standvastig met 'nee' als hij begint met zijn pleidooi voor een nieuw onbestaand woord. 'En je gaat me niet vertellen dat dit woord niet bestaat Hannes', claimt hij dan. 'Hou je f***ing bek dicht Yasser en speel eerlijk', schreeuwt zijn broertje voordat het woord is gelegd en ik heb kunnen reageren. 'Vieze valsspelers', eindigt mijn grote neef om zijn letters vervolgens terug te leggen.

Scrabble is leuk, prachtig zelfs. Maar met zo'n taalwonder is er niet veel leuks meer aan. Dat je 'lifeless' bent betekent nog niet dat je de boel moet gaan oplichten. Ferrit en ik hebben er schoongenoeg van. Je krijgt een laatste kans van ons Yasser. Aj weer valsspeelt, brek'n we oe et andere been ook.