Voor mijn gevoel had iedereen wel eens een griezelmoment met dieren/insecten gehad, behalve ik. Ik hoorde altijd van die verhalen: 'Oh, toen ik daar en daar was, vette vogelspin. Ik schrok me dood' en de volgende (kameraad Roberto bijvoorbeeld), 'Oh dat is nog niks. Ik liep door het bos, ineens voel ik een adder langs mijn kuit glijden.' Bijna altijd heb ik mijn zegje klaar, maar als het op dit soort griezelmomenten aankwam kreeg ik mijn kaken niet van elkaar. Simpelweg omdat ik het nog niet had meegemaakt. Hád, want ook ik heb nu iets ervaren wat een scene uit een horrorfilm had kunnen zijn.
Na mijn middagdienst bij Grolsch keek ik de verlenging en penaltyserie van Man Utd-Chelsea bij Murat. Met de sensationele apotheose op het netvl
ies haastte ik me naar huis. Snel eten, douchen en nog even achter de lappie, want ik had nog genoeg te doen. Rond een uur of één kwam ik op het idee om het onthullende interview van Frits Barend met Ronald Koeman bij Het Gesprek te gaan bekijken. En ik weet het nog precies, het gebeurde toen ik met de muis naar de rechter onderhoek van mijn scherm ging. Ik wilde het geluid zachter zetten omdat mijn ouders beneden lagen te slapen. En toen, nog voordat ik het icoontje van de luidspreker raakte..
Ik voelde iets onder mijn rechteroor - zeg maar bij mijn Al Qaeda-baard - iets kriebelen. De touwtjes van mijn trui dacht ik eerst. Dat heb je wel eens dat die langs je huid glijden. Ik keek met de kin tegen mijn borst omlaag en zag de touwtjes nog heel mooi aan mijn sweater hangen. Dan zijn het de oordopjes van mijn telefoon, die ik de laatste tijd wel eens indoe. Maar die lagen links van mijn laptop. En toen kreeg ik het dus benauwd. Op het moment dat ik eens goed adem wilde halen (misschien wel voor het laatst, want het was misschien wel een vogelspin die als ik me zou keren mijn beide ogen zou doorboren), voelde ik het naar beneden glibberen richting mijn rechterkaak.
En toen besefte ik echt dat ik met een (kwaadaardig) insect te maken had. Ik bracht mijn hand richting mijn baard en probeerde het beest van mij af te schudden. De eerste twee keer tevergeefs. Alsof ik een vastgeplakte hazelnoot tegen de grond wilde werken. Maar bij mijn
derde poging kon ik het beest wel overmeesteren. Ik hoorde het tegen de grond kletteren en deed eerst een stap of zes achteruit. Goed ademhalen en dan pas kijken. Maar niet te lang want een schorpioen zou bijvoorbeeld direct weer de aanval inzetten.
Ik durfde weer te kijken en wat ik zag viel me mee en tegen. 'Mee' omdat het geen spin, schorpioen of krokodil was en 'tegen' omdat het beest voor een kakkerlak of tor wel heel groot was. Tussen de twee en drie cm groot, bruin van kleur en van die verschrikkelijke reukzintuigen voorop. Die dingen staken eruit alsof het de voorste poten van een spin waren. Ik dus 'googlen' om te kijken wat het was. Ik hou het bij een kakkerlak, maar wel een joekel.
Na een paar minuten te hebben afgekoeld ging ik weer op de bureaustoel zitten om het interview te bekijken. Het was inderdaad een goed vraaggesprek met fraaie quotes van de ontslagen Valencia-coach. 'Ik hoorde niets meer van de voorzitter', zei Sneeuwvlokje tegen Barend. 'Wees blij', dacht ik. 'Jij hebt geen kakkerlak van bijna drie centimeter lang op je gevoelige huid gehad.'
Het was echt moeilijk concentreren met de actiefilm van even ervoor in mijn gedachten. Ik ving nog wel wat dingen op. Dat de voor dertig mln euro gehaalde Joaquin een rendement heeft van dertig euro. Dat Seedorf volgens Koeman gelijk had en dat als hij nu nog bij Valencia had gezeten, Van der Vaart in de zomer de overstap naar de sinaasappelstad zou maken. Verder vind ik het prachtig om te luisteren naar Ton Boot. De voormalig basketbalcoach is zo scherp in zijn analyse, stelt louter relevante vragen en laat, in tegenstelling tot Barend, de gast altijd uitpraten.
Na mijn middagdienst bij Grolsch keek ik de verlenging en penaltyserie van Man Utd-Chelsea bij Murat. Met de sensationele apotheose op het netvl
ies haastte ik me naar huis. Snel eten, douchen en nog even achter de lappie, want ik had nog genoeg te doen. Rond een uur of één kwam ik op het idee om het onthullende interview van Frits Barend met Ronald Koeman bij Het Gesprek te gaan bekijken. En ik weet het nog precies, het gebeurde toen ik met de muis naar de rechter onderhoek van mijn scherm ging. Ik wilde het geluid zachter zetten omdat mijn ouders beneden lagen te slapen. En toen, nog voordat ik het icoontje van de luidspreker raakte..Ik voelde iets onder mijn rechteroor - zeg maar bij mijn Al Qaeda-baard - iets kriebelen. De touwtjes van mijn trui dacht ik eerst. Dat heb je wel eens dat die langs je huid glijden. Ik keek met de kin tegen mijn borst omlaag en zag de touwtjes nog heel mooi aan mijn sweater hangen. Dan zijn het de oordopjes van mijn telefoon, die ik de laatste tijd wel eens indoe. Maar die lagen links van mijn laptop. En toen kreeg ik het dus benauwd. Op het moment dat ik eens goed adem wilde halen (misschien wel voor het laatst, want het was misschien wel een vogelspin die als ik me zou keren mijn beide ogen zou doorboren), voelde ik het naar beneden glibberen richting mijn rechterkaak.
En toen besefte ik echt dat ik met een (kwaadaardig) insect te maken had. Ik bracht mijn hand richting mijn baard en probeerde het beest van mij af te schudden. De eerste twee keer tevergeefs. Alsof ik een vastgeplakte hazelnoot tegen de grond wilde werken. Maar bij mijn
derde poging kon ik het beest wel overmeesteren. Ik hoorde het tegen de grond kletteren en deed eerst een stap of zes achteruit. Goed ademhalen en dan pas kijken. Maar niet te lang want een schorpioen zou bijvoorbeeld direct weer de aanval inzetten.Ik durfde weer te kijken en wat ik zag viel me mee en tegen. 'Mee' omdat het geen spin, schorpioen of krokodil was en 'tegen' omdat het beest voor een kakkerlak of tor wel heel groot was. Tussen de twee en drie cm groot, bruin van kleur en van die verschrikkelijke reukzintuigen voorop. Die dingen staken eruit alsof het de voorste poten van een spin waren. Ik dus 'googlen' om te kijken wat het was. Ik hou het bij een kakkerlak, maar wel een joekel.
Na een paar minuten te hebben afgekoeld ging ik weer op de bureaustoel zitten om het interview te bekijken. Het was inderdaad een goed vraaggesprek met fraaie quotes van de ontslagen Valencia-coach. 'Ik hoorde niets meer van de voorzitter', zei Sneeuwvlokje tegen Barend. 'Wees blij', dacht ik. 'Jij hebt geen kakkerlak van bijna drie centimeter lang op je gevoelige huid gehad.'
Het was echt moeilijk concentreren met de actiefilm van even ervoor in mijn gedachten. Ik ving nog wel wat dingen op. Dat de voor dertig mln euro gehaalde Joaquin een rendement heeft van dertig euro. Dat Seedorf volgens Koeman gelijk had en dat als hij nu nog bij Valencia had gezeten, Van der Vaart in de zomer de overstap naar de sinaasappelstad zou maken. Verder vind ik het prachtig om te luisteren naar Ton Boot. De voormalig basketbalcoach is zo scherp in zijn analyse, stelt louter relevante vragen en laat, in tegenstelling tot Barend, de gast altijd uitpraten.
Afijn, terug naar het monster. Mijn zus Eliz leerde mij en mijn ouders voordat we naar Gran Canaria gingen, dat we kakkerlakken niet moesten doden. Dat is voor die insecten (als ze dat zijn) de enige manier om zich voort te planten. Ik heb dat dus ook niet gedaan. Ik belde Habib en die had een Roberto-verhaal over zijn ervaring met een spin klaar staan. Maar hij was wel erg benieuwd naar 'mijn dier'. Of ik het niet kon bewaren in een potje. Dat heb ik gedaan en de kakkerlak heeft nu meer dan een nacht liggen creperen in een leeg maar naar kokos stinkend gelpotje. Eigen schuld, 'you fucking cacrouch'.
